Obowiązkowa segregacja

Ustawa o odpadach

 Ustawa nakazuje tak zorganizować produkcję, by w jej efekcie powstawało jak najmniej odpadów. Z kolei z powstałych już śmieci trzeba odzyskać jak najwięcej przydatnych składników. Unieszkodliwianie odpadów będzie się odbywać w miejscu ich wytworzenia. Gdy to będzie niemożliwe, śmieci muszą trafić w miejsce do tego specjalnie przeznaczone, gdzie można wtórnie użyć odpadów lub je unieszkodliwić.
 W ustawie wprowadzono generalny zakaz spalania odpadów na powierzchni ziemi, spalanie musi się odbywać w specjalnych urządzeniach technicznych (wyjątkiem od tej zasady jest np. spalanie roślin, ale pod warunkiem, że nie jest to sprzeczne z przepisami ochrony ekologicznej i przeciwpożarowej). W ustawie określono m.in. warunki projektowania i budowy spalarnii, obowiązek sprawdzenia transportu przeznaczonego do spalenia, czy wymagania wobec kierownika spalarnii (będzie on musiał zdać specjalny egzamin przed komisją wojewody).
 W ustawie określono szczegółowe zasady postępowania z niektórymi odpadami. Wprowadzono np. zakaz odzysku odpadów PCB, czyli z grupy tworzyw sztucznych, głównie z polichlorkiem winylu. Unieszkodliwienie tego typu odpadów będzie dopuszczalne tylko wtedy, gdy zawartość PCB w całej masie odpadów spadnie do 0,005 proc. Oleje powinny być regenerowane, a tylko w wyjątkowych wypadkach możliwe będzie ich unieszkodliwianie. Producenci akumulatorów będą musieli obowiązkowo organizować selektywną zbiórkę zużytych baterii i akumulatorów, a użytkownicy będą mieli obowiązek oddawania tych urządzeń do takich punktów zbiórki.
 Zezwolenie na prowadzenie produkcji, której wynikiem są odpady, będą musiały uzyskać te przedsiębiorstwa, które co roku wytwarzają co najmniej 5 tys. ton odpadów lub 1 tonę odpadów niebezpiecznych. Decyzję zatwierdzającą program gospodarki odpadami będą musiały uzyskać firmy, które wytwarzają do 1 tony odpadów niebezpiecznych w ciągu każdego roku. Firmy, które wytwarzają co roku od 5 do 5 tys. ton odpadów (innych niż niebezpieczne) zostaną zobowiązane do przedkładania informacji o wytwarzanych śmieciach i sposobach i zagospodarowania. Obowiązek uzyskiwania zezwoleń lub decyzji oraz przedkładania informacji nie będzie dotyczył odpadów komunalnych.
 Ustawa przewiduje wprowadzenie ewidencji odpadów. Każdy posiadacz śmieci (poza komunalnymi) będzie musiał sporządzać kartę ewidencji dla każdego rodzaju odpadów oraz ewidencję zbiorczą z ilością i jakością odpadów. Po przekazaniu odpadów będzie się otrzymywać kartę ich przejęcia, którą należy przechowywać przez 5 lat.
 Zgodę na przywóz śmieci zza granicy będzie mógł wydać tylko główny inspektor ochrony środowiska. Import odpadów niebezpiecznych będzie możliwy tylko po to, by odzyskać z nich wartościowe składniki (ale pod warunkiem, że technologia odzysku nie zagrozi środowisku naturalnemu). Zezwolenie głównego inspektora ochrony środowiska będzie wymagane także w przypadku wywozu śmieci za granicę.
(GEG)