Zachowawcza postawa

"Szanowni Państwo. Nazywam się Krzysztof Pasierbiewicz. Jestem wieloletnim nauczycielem akademickim krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej. W czasie żałoby narodowej ogłoszonej po tragedii smoleńskiej, w moim rodzinnym Krakowie wydarzyło się coś, co mnie głęboko zawstydziło. I tym zawstydzeniem chciałbym się teraz z Państwem podzielić.

Otóż 16.04 w kolegiacie św. Anny w Krakowie odbyła się akademicka msza żałobna za ofiary smoleńskie. Uznałem, że skoro będą tam moi studenci, powinienem być razem z nimi. Żakowska brać nie mieściła się nie tylko w kościele, ale i na Plantach. Niestety, nauczycieli akademickich można było policzyć na palcach. Wierzę, że chcieli tam być. Ale niestety, proszę Państwa, nie przyszli z obawy, żeby się w żaden sposób nie narazić sferom opiniotwórczym.

Po mszy odprawionej przez kardynała Dziwisza przeszliśmy w powadze z kościoła pod Collegium Novum, gdzie na okrągłym skwerku studenci złożyli symboliczny wieniec i ułożyli skromny krzyż ze zniczy. Odmówiono w zadumie modlitwę i dzień się zakończył. Stałem jeszcze chwilę przed Uniwersytetem patrząc na płonące znicze.

Następnego dnia rano spotkałem się z moim przyjacielem z Poznania. Zaproponowałem: - Wiesz, chodźmy pod Collegium Novum. Wczoraj studenci ułożyli tam krzyż ze zniczy w hołdzie dla poległych na służbie Pana Prezydenta, Pierwszej Damy i towarzyszących im Urzędników Państwowych. Zapalimy znicze za ofiary tej strasznej tragedii.

Chciałem się przyjacielowi pochwalić postawą krakowskiego środowiska. Był piękny, pogodny poranek. Ze zniczami w dłoniach doszliśmy na skwer przed Collegium Novum. Niestety, po wieńcu i zniczach nie było śladu. Ktoś je skwapliwie posprzątał".

Po moim wystąpieniu, podeszło do mnie kilka osób, wyrażając solidarność z tym, co powiedziałem. Czułem, że ich boli to samo, co mnie. Zachowawcza postawa znakomitej większości ludzi nauki.

6.06. br. na Placu Piłsudskiego w Warszawie odbyła się beatyfikacja ks. Jerzy Popiełuszki. Głęboko wierzę, że w imię zasad głoszonych przez tego odważnego księdza, środowisko nauki przestanie się lękać.

Krzysztof Pasierbiewicz