W ciemię bity. Nie o take Polskie…

Sprawa jest jednak znacznie poważniejsza. I niebezpieczna. Z jednej strony, takie lewicowe hasła jak „Ludzie z wozu, koniom lżej” czy „Wszyscy jesteśmy zwierzętami” wskazują, że walka klas przeradza się w starcie międzygatunkowe. Bo Sylwia Spurek wbrew zdaniu wielu wyśmiewających ją komentatorów wcale nie jest w swej determinacji osamotniona. Np. w TVP Info jej opinie na temat wprowadzenia zakazu nie tylko wędkowania, ale i w ogóle jedzenia mięsa wsparła krajowa posłanka Wanda Nowicka, zgadzając się z wizją docelową, aczkolwiek łaskawie wydłużając ostateczny termin osiągnięcia powszechnej wegańskiej szczęśliwości (kolejne wcielenie sporu bolszewików z mieńszewikami?).

Z drugiej strony, wszystkie przywoływane wypowiedzi to kolejny dowód na postępującą degradację intelektualną nowoczesnej lewicy. Od dłuższego czasu wszelkie jej diagnozy, teorie i postulaty (unikając starcia z mózgiem) uderzają ludzkość poniżej pasa, gdzie mieści się układ trawienny oraz ten, no, drugi, co to jego nazwy w dobrym towarzystwie się nie wymienia. Nie ma - na przykład - co liczyć, że ktokolwiek z dzisiejszej lewicy byłby wstanie wzorem tow. Włodzimierza Ijlicza Uljanowa (ps. Lenin) napisać takie epokowe dzieło, jak „Materializm a empiriokrytycyzm”. Ba, podejrzewam, że nikt ze współczesnych lewaków nie byłby w stanie nawet takiego słowa wymówić, zwłaszcza że hasło „Je*** empiriokrytyków” nie nadaje się do skandowania.

Tym niemniej to właśnie dzieła klasyków i wprowadzona przez nich aparatura pojęciowa najlepiej nadają się do analizy nowoczesnego lewactwa. Zalecałbym rozpoczęcie badań od klasycznego dzieła Fryderyka Engelsa „Rola pracy w procesie uczłowieczenia małpy”, choć w nieco zmodyfikowanej wersji: „Rola nieróbstwa w procesie…”