Aidi – wytrzymały owczarek z Gór Atlasu

Dziś aidi występują przede wszystkim w rejonach Atlasu, Maroka, Liberii i Algierii. Poza tymi rejonami spotykane są bardzo rzadko – głównie we Francji. Inne nazwy to: pies z Atlasu, Chien de l’Atlas, Atlas Sheepdog, Atlas Mountain Hound, Atlas Dog. W klasyfikacji FCI rasa została zaliczona do grupy II – pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.2 – molosy typu górskiego.

Aidi to pies średniej wielkości (wzrost – pies: 57-61 cm, waga 25-35 kg; suka 53-58 cm i 23-30 kg), silny i dobrze umięśniony, zawsze czujny i uważny na to, co dzieje się wokół niego. Instynktownie ocenia zagrożenia i bez lęku reaguje tak, jak potrzeba. Posiada typowe cechy psa pasterskiego oraz obronnego – całkowicie nie toleruje obcych na swoim terenie i wykazuje wobec nich agresję. Dawniej wykorzystywany był również jako tropowiec, ściśle współpracujący wraz z chartami – podczas łowów wyszukiwał i wystawiał zwierzynę, ale dzięki mocnym pazurom i żelaznemu uściskowi szczęki mógł również efektywnie łapać i zabijać dzikie zwierzęta.

Owczarki z Gór Atlasu są niezwykle wytrzymałe i posiadają znakomity zmysł powonienia; nie wymagają wygód i potrafią funkcjonować nawet w najcięższych warunkach klimatycznych. Gęsta szata, przypominająca owczą wełnę, chroni aidi przed zimnem, deszczem i upałem oraz atakami dzikich zwierząt. Białe umaszczenie jest najbardziej pożądane. Spotyka się również wyblakły czerwony, kremowy z szarymi łatami i plamkami oraz biały z czarnym.

Aidi w swojej ojczyźnie mają zwykle kopiowane uszy. Nie jest to z pewnością pies domowy, a jego opiekunem może zostać tylko osoba doświadczona w hodowli psów pasterskich. Rasa nie jest polecana do życia w mieście – pies bezwzględnie wymaga dość dużej, solidnie ogrodzonej przestrzeni, której mógłby pilnować. Dzięki gęstej szacie aidi może przez cały rok mieszkać na zewnątrz w dobrze ocieplonej budzie.

Owczarek z Gór Atlasu jest dominujący w stosunku do obcych psów, wobec których jest bardzo agresywny, natomiast bardzo silny instynkt łowiecki sprawia, że małe zwierzęta, np. koty, nie mogą czuć się w jego obecności bezpieczne. W stosunku do swego opiekuna jest posłuszny i wierny, trzeba jednak pamiętać, że z racji dominującego charakteru, aidi przez całe życie stosunki z właścicielem będzie wystawiał na próbę, starając się zdobyć nad nim przewagę.

Wymaga konsekwentnego szkolenia i prowadzenia. Nie przepada za czułościami, toleruje dzieci, ale na pewno nie nadaje się na niańkę. Aidi nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji – wystarczy cotygodniowe szczotkowanie. Rasa jest niezwykle zdrowa, zdarzają się jedynie odosobnione przypadki dysplazji biodra. Brak dostatecznej ilości ruchu może doprowadzić aidi do otyłości.