Aleksandra Sawicka/moje domowe tygrysy (95)

Postanowiłam je natychmiast policzyć, co wcale nie było proste. Musiałam wielokrotnie podejmować próby, bo po pierwsze, nagle zaczęła się wiercić, a po drugie, strasznie tych wąsów dużo! Nadto okazało się, że jedne są białe, inne czarne, jedne dłuższe, drugie krótsze, raz mi wychodziło po prawej stronie mordki mniej, a po lewej więcej, a raz odwrotnie.

Liczyłam tyle razy, aż wyszło na moje. Czyli mamy po siedemnaście cudnych wąsisk z każdej strony uroczego pyszczka. Bliżej noska są krótsze, czarne, a cała reszta, to piękne, długie biało-srebrne. Następne wąsy okazały się na policzkach. Tu poszło sprawniej. Po siedem, nieco cieńsze, ale też śliczne! A brwi? Tu mamy po dziewięć nad każdym oczkiem, one są mniej zauważalne, takie delikatniejsze.

Łącznie Czitka ma więc sześćdziesiąt sześć absolutnie rewelacyjnych wąsów. Dzieląc to na części „twarzy”, mamy po trzydzieści trzy z każdej strony mordki.

Cyfry te natychmiast wydały mi się niezwyczajne. Wieczorem sprawdzę tajemnice numerologiczne i znaczenie takich „trzydzieści trzy” albo „sześćdziesiąt sześć”.

No dobrze, potem myślę sobie, czy ona ma może tych wąsów za dużo albo za mało. Ile wąsów mają koty? Czy ktoś policzył swojemu kotu wąsy? I co z policzonych wąsów może wynikać?

Poza tym czuję się całkiem dobrze...

Czitka czuje wiosnę, trzecią wiosnę jej życia, o ile cokolwiek, urodzona 3 marca 2003 roku, z tej pierwszej pamięta.

Dzisiaj przeszła już samą siebie, albowiem postanowiła zrobić pobudkę o godzinie 4.20 rano! Stoi takie futrzaste nad poduszką i bezdyskusyjnie domaga się wyjścia, a tu ciemna noc! Prawdopodobnie wychodzi z założenia, że – jak to prawdziwą wiosną bywa – ptaki budzą się wcześnie, i o ile ona będzie na posterunku pod drzewem przed nimi, to i łowy na ptaszka mają większą szansę powodzenia.