Amerykańska Fatima

W stanie Nowy Jork, nieopodal miejscowości Lewiston

   Fatima, to miejscowość w Portugalii, gdzie 13 maja 1917 r. troje pastuszków ujrzało kobietę, która powiedziała im, iż przybywa z nieba. Powracała ona w to samo miejsce jeszcze cztery razy, co miesiąc o tej samej porze, ale widzieć ją mogły tylko dzieci, mimo iż wieść o niezwykłej osobie i jej wizytach szerokim echem rozeszła się po okolicy i każdorazowo gromadziły się tłumy ludzi, którzy chcieli na własne oczy ujrzeć "panią z nieba".

Na farmie Ciurczakow

   Amerykańska Fatima znajduje się w stanie Nowy Jork, nieopodal miejscowości Lewiston. Jest to kościół i centrum pielgrzymkowe, noszące wezwanie "Naszej Pani z Fatimy". Wszystko zaczęło się od przybycia do Stanów Zjednoczonych zakonników ze zgromadzenia barnabitów. Przyjechali z Włoch w 1954 r. Postanowili nowej ojczyźnie ofiarować duchowe centrum pod patronatem Matki Boskiej Fatimskiej.
   Stało się to możliwe jeszcze w 1954 r., gdy państwo Ciurczakowie podarowali barnabitom część farmy - można więc było przystąpić do budowy kościoła. Powstał według projektu polskiego architekta, Józefa Sławińskiego.
   Budowla ta znacznie różni się od kościołów katolickich, jakie można spotkać w Ameryce, czy w Polsce. Jej dominującym akcentem jest wysoka (16 m) szklana kopuła o średnicy 30 m. Na jej szczycie umieszczono niewielki ołtarz polowy, zwieńczony figurą Matki Boskiej Fatimskiej z różańcem w dłoniach. Posąg wykonany został z szarego granitu vermonckiego. Figura "patrzy" w dół na znajdujący się na wprost wejścia do bazyliki świetlny różaniec (składa się z 59 białych lamp, otaczając sadzawkę w kształcie serca, symbol Niepokalanego Serca Matki Boskiej). Różaniec ów, podobno największy w świecie, wieńczy marmurowa figura Chrystusa na krzyżu, zaś między koralikami są umieszczone figury 12 apostołów.
   Wnętrze kościoła, dzięki olbrzymiej przezroczystej kopule, zalane jest światłem. Matka Boska Fatimska przekazała dzieciom, by modliły się o pokój na świecie. Idei tej podporządkowany jest wystrój wnętrza i dekoracja kopuły, podzielonej żebrami na pola przypominające siatkę południków i równoleżników na globusie. Na tą siatkę nałożone są kontury kontynentów symbolizujące ziemię, na której żyjemy i którą wedle słów Boga mamy czynić sobie poddaną.
   Ponad głównym ołtarzem, wykonanym z jednej bryły karraryjskiego marmuru, znajduje się sgraffitowa dekoracja, zaprojektowana przez profesora Sławińskiego. Przedstawia cztery sylwetki ludzi, reprezentujących
4 rasy zamieszkujące ziemię. Ponad nimi wznosi się gołębica, symbol Trójcy Świętej. Ma to symbolizować pokój pomiędzy narodami oraz podkreślać fakt, iż wszyscy ludzie są dziećmi jednego Boga, bez względu na kolor skóry i miejsce zamieszkania.
   W kościele, zgodnie z jego wezwaniem, znajduje się kaplica fatimska. Jest ona kopią groty, w której nastąpiło objawienie. W innej kaplicy, noszącej wezwanie Niepokalanego Serca Matki Boskiej, znajdują się figury Marii i trójki dzieci z Fatimy, wykonane w Fatimie i ofiarowane tutejszemu kościołowi w 1964 r.

Czarna Madonna

   Nie brak tu także polskiego akcentu. Jest nim kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej, gdzie znajduje się wizerunek Czarnej Madonny. Drugim polskim akcentem są stacje Drogi Krzyżowej, wykonane przez Leonarda Bryniarskiego.
   Każda z kaplic przylegających do głównej nawy, utrzymana jest w innym kolorze. Kaplica Serca Jezusowego ma wystrój i dekorację w kolorze czerwonym, kaplica Niepokalanego Serca Marii jest mroczna, ze światłem wpadającym przez okno w dachu i skoncentrowanym na grupie fatimskiej, zaś kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej utrzymana jest w tonacji błękitu.
   Na zewnątrz bazyliki, nieopodal świetlnego różańca, znajduje się tak zwana aleja świętych. Składa się na nią ponad 100 posągów naturalnej wielkości.
   Amerykańska Fatima to miejsce jakby na granicy dwóch światów. Jednego, obecnego na pobliskiej autostradzie i parkingu, pełnego pośpiechu i zgiełku codziennego życia. I drugiego
- świata duchowości i modlitwy, ciszy i zadumy.
    ANDRZEJ NAZAR
Fot. Autor