Ananas – owoc z pióropuszem

Owoce uprawiane były w Ameryce Południowej (jeszcze dziś w stanie dzikim występują w Brazylii) na długo przed przybyciem Kolumba. Pineapple – tak nazwali kupcy egzotyczny owoc sprowadzony do Europy w XV w. Zyskał przychylność smakoszy, której do dziś nie utracił. Amatorem ananasów był m.in. brat króla Stanisława Augusta – Kazimierz Poniatowski, który w szklarniach ogrodów Frascati zbierał nawet 5 tys. sztuk owoców rocznie.

Ananasy osiągają wagę 1-2 kg, choć zdarzają się i 5-kilogramowe olbrzymy. Nadają się do spożycia zarówno na surowo, jak i po przetworzeniu (soki, dżemy). Jedząc ananasy (świeże, nie z puszki) sporo zyskujemy.

Zawierają cukry, błonnik, potas magnez, wapń, fosfor, żelazo, cynk, miedź, mangan, witaminy: A, B1, B2, B6, PP, C, kwas foliowy oraz bromelinę, dzięki której są tak lubiane przez osoby na dietach odchudzających. Bromelina to enzym, który wspomaga trawienie poprzez rozkładanie białek do aminokwasów. Wykazuje także wiele innych, cennych właściwości: działa przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, zapobiega powstawaniu zakrzepów.

Dlatego ananasy polecane są w chorobie wieńcowej, w stanach zapalnych, m.in. stawów (działanie podobne do ibuprofenu), problemach trawiennych, a nawet alergiach. Zewnętrznie plasterki ananasa pomogą w przypadku oparzenia, trudno gojącej się rany (odkażają), przy siniakach, opuchliźnie, ukąszeniach owadów.

Jednak mimo wielu zalet, ananasy nie są dobre dla wszystkich. Owoców powinny unikać osoby z chorobami dwunastnicy, wątroby i nerek, wrzodami, nadciśnieniem i nadkwaśnością. Bromelina może też wpływać na działanie niektórych leków – zwłaszcza antybiotyków, leków przeciwzakrzepowych, uspokajających, antydepresyjnych. Niedojrzałe owoce i sok z liści (mający właściwości przeciwrobaczne) zakazane są kobietom w ciąży (mogą spowodować poronienie).