Ani gorzki, ani słodki

Fot. Grzegorz Kozakiewicz

Przemysław Osuchowski: OBERŻYŚWIAT

Czym jest w mej ojczyźnie wódka czysta, nikogo przekonywać nie muszę. Czym jest trunek gorzki w zasadzie też. Ateistom, cyklistom i antyalkoholowym aktywistom przypomnę jedynie, że tak zwane bittery są nalewkami ziołowymi (żeby było zabawnie na ogół słodkimi), które mają nasz apetyt pobudzać, trawienie ułatwiać, złe humory przeganiać. Gorzko-słodki smak ma w lecznictwie i życiu towarzyskim spore tradycje. I zapewne nigdy nie odkryjemy historycznie zatęchłej prawdy, czy to cukrem i miodem zabijano gorycz, czy też goryczką urozmaicano nadmiar słodkości. Żołądkowa Gorzka towarzyszy nam od pokoleń ku uciesze zmartwionych i uldze spragnionych. Gdy więc na rynku pojawiła się wersja Czysta Gorzkiej Żołądkowej poczułem się odarty z wstydu i łaknienia. Na szczęście na krótko. Bowiem kluczowym słowem na etykiecie jest obco brzmiące "de luxe". Od co najmniej półwiecza tak właśnie oznaczano nad Wisłą najwyższej klasy spirytusy. Miały powstawać z najlepszych produktów (zbóż i ziemniaków) oraz w zgodzie z najwyższymi normami technologicznymi. Destylacja powinna być trzykrotna, a filtrowanie wielostopniowe. Efekt bywał aromatycznie neutralny, a smakowo poważny i powabny. Czy tak właśnie powstaje Żołądkowa Gorzka Czysta - nie wiem. Ale przyznam całkiem szczerze, iż nie musiałem czekać na międzynarodowe medalowe sukcesy owej wódeczki, aby się przekonać do jej wyjątkowych walorów. W skrócie powiem tylko, że smakiem przypomina grawitacyjnie filtrowane wódki rosyjskie i fińskie. W dodatku Żołądkowa Czysta ma zadziwiająco niską cenę, co śmierdzi wręcz dumpingiem.

Wódeczkę tę dedykuję przyszłym Czytelnikom biografii Ryszarda Kapuścińskiego pióra Artura Domosławskiego. Odbrązowił oto pomnik i zaczęła się dyskusja nie tylko środowiskowa (niestety, głównie książki nieznających). Czy można wielkiemu, uznanemu pisarzowi wytykać klęski w życiu prywatnym? Jak radzić sobie z drobnymi konfabulacjami autokreacyjnymi? A jak ze sprytnymi kłamstewkami i przemilczeniami w pisanych dziełach? A jak z uwikłaniami w tzw. służbach? Ano myślę, że tak jak z Żołądkową Gorzką Czystą! Wpierw spróbować (wypić lub przeczytać), a dopiero potem zabierać głos. Bo tak jak wódka ta nie jest ani gorzka, ani słodka, tylko neutralna i najzwyczajniej smaczna, tak dwuletnia praca Domosławskiego nie będzie miała wpływu na percepcję "Cesarza" i "Hebanu". A ocena Kapuścińskiego jako człowieka piszącego w trudnych czasach, jest kompletnie inną i niejednowymiarową sprawą. I niech ta czarka domosławskiej goryczy odsłodzi wreszcie cokół, na którym mam nadzieję pozostanie "czysta" literatura. Będzie smakować jak kieliszek przyzwoicie zimnej wódki.