Antidotum na bezduszność epoki

Trudno jest zaprzeczyć swoim czasom i wyzwolić się z trybów rutyny. Gdyby jednak przyszło nam decydować się na odzyskanie wewnętrznej autonomii, skuteczną pomocą służą religia i sztuka.

Oglądam wydany przez Starostwo Powiatowe w Krakowie piękny album „Pośród sztuki nadzieja”. Autorzy - Bożena Piłat i Wojtek Kowalczyk - prezentują 56 dzieł sztuki, głównie dawnej, jakie znaleźli i sfotografowali w kościołach i klasztorach powiatu krakowskiego. Praca nad albumem trwała trzy lata. W efekcie powstało kilkanaście tysięcy zdjęć, spośród których wybrano najciekawsze, czyli najlepiej oddające charakter rzeźb, malowideł i inskrypcji. „Przystępując do pracy - piszą Piłat i Kowalczyk - wiedzieliśmy, że kościoły w powiecie krakowskim są urokliwe i kryją w sobie znakomite dzieła, ale opowieść, która wyłaniała się, gdy znajdujące się w nich obiekty układaliśmy w całość, zdumiała nas swą urodą i głębią”.

Otóż to. Oglądając album, czuje się zaangażowanie i zachwyt. Po prostu widać, że trzyletnia nad nim praca stała na antypodach kieratu, który prowadzi do rozpaczy. Świadczy o tym również tytuł, cokolwiek dziwny, lecz przecież intrygujący. Podziwiam pasję autorów. Ale wcale mnie nie dziwi, że dopiero podczas pracy nad albumem odkryli wielkie piękno, jakie przyszło im fotografować. Bo generalnie mamy do czynienia z terra incognita. Tylko nieliczni znają skarby sztuki dawnej z Bolechowic, Krzeszowic, Giebułtowa, Racławic, Więcławic i wielu innych jeszcze miejscowości Małopolski. Czasem, jak w Paczółtowicach, mieszkańcy - a konkretnie Rada Parafialna z przewodniczącym inż. Andrzejem Furmanikiem - nie szczędzą wysiłków, by dumą swą dzielić się z innymi.

Album wydany przez Starostwo Powiatowe powinien być pierwszym krokiem na drodze do upowszechnienia wiedzy o lekceważonej przez dyletantów i kompletnie nieznanej szerszej publiczności małopolskiej sztuce sakralnej. W szkołach, przynajmniej tych okolicznych, powinno się stworzyć specjalny program edukacyjny. Bo podziwu dla sztuki trzeba się nauczyć. Zwłaszcza wypełnionej symbolami, nieoczywistej dla niewykształconego oka, sztuki dawnej. Antidotum na bezduszność epoki.