Arnika na krwiaki, piołun uspokaja

Arcydzięgiel

Reguluje pracę przewodu pokarmowego, likwiduje wzdęcia brzucha, pomaga wydalić z organizmu szkodliwe produkty przemiany materii, działa uspokajająco.

Olejek arcydzięglowy stosujemy przy bólach korzonkowych, stawowych i nerwobólach. W trakcie kuracji z uwagi na właściwości arcydzięgla lepiej wystrzegać się opalania, bo można łatwo ulec poparzeniu.

Arnika

Pomocna w przypadku obrzęków i krwiaków po urazach i stłuczeniach. Wzmacnia serce i naczynia. Przyspiesza przemianę materii.

Likwiduje stany skurczowe w przewodzie pokarmowym. Używana przy bólach korzonkowych, nerwobólach, oparzeniach i odmrożeniach.

Doustnie stosować ostrożnie, ponieważ w dużych dawkach wywołuje przekrwienie błony śluzowej żołądka, wymioty, biegunkę, a także osłabienie pracy serca i bóle głowy. Doustne prepa­raty nie są wskazane przy ostrych stanach zapalnych żołądka i jelit, podczas leczenia naparstnicą i strofantyną.

Czosnek niedźwiedzi

Poprawia krążenie krwi w całym organizmie, ale szczególnie w obrębie serca i głowy. Zapobiega sklejaniu się płytek krwi, rozrzedza ją i poprawia jej cyrkulację w naczyniach krwionośnych.

Obniża poziom cholesterolu. Pomaga w migrenie i szumach usznych. Aktywuje całą gamę enzymów odpowiedzialnych za odtruwanie organizmu z metali ciężkich, chemikaliów, pestycydów i innych związków toksycznych. Jest najbogatszą w siarkę rośliną w Europie.

Dziurawiec

Nieoceniony w chorobach wątroby i dróg żółciowych, zapaleniu dróg moczowych, zaburzeniach trawienia, w chorobach kobiecych i zaburzeniach przemiany materii. Ma właściwości uspokajające.

Zewnętrznie stosowany przy oparzeniach i odmrożeniach. W trakcie kuracji nie powinniśmy się opalać, ponieważ zawarta w dziurawcu hyperycyna zwiększa wrażliwość na promienie słoneczne.

Echinacea

Stymuluje układ odpornościowy, ma właściwości przeciwzapalne i przeciwwirusowe. Skraca czas trwania przeziębień i grypy. Może powodować reakcje alergiczne. Kuracja niewskazana dla osób chorych na gruźlicę, cukrzycę, stwardnienie rozsiane. Dla kobiet w ciąży – tylko po konsultacji z lekarzem.

Glistnik jaskółcze ziele

Stosowany jako lek usuwający kurzajki na skórze. Ma działanie antyseptyczne, rozkurczające i uspokajające, żółciopędne, przeciwgrzybiczne, przeciwalergiczne, przeciwbakteryjne.

Z powodu silnych właści­wości ziele należy używać pod kontrolą lekarza. Przeciwwskazania – ostre zapalenia błony śluzowej żołądka i jelit, jaskra i końcowy okres ciąży.

Goździki

Mają właściwości antyseptyczne i przeciwpasożytnicze, wspomagają układ trawienny. W czystej postaci są bardzo mocne i mogą powodować podrażnienie. Olejki nie powinny być przyjmowane doustnie (chyba że pod ścisłą kontrolą lekarza).

Imbir

To jedna z najstarszych roślin leczniczych i przyprawowych. Użytkowany od kilku tysiącleci, stosowany był w dolegliwościach żołądkowo-jelitowych i jako afrodyzjak.

Należy do najstarszych roślin uprawnych – nie występuje już w stanie dzikim. Jest ważnym składnikiem proszku curry i wielu innych mieszanek. Dodaje się go do ciastek, puddingów, pikli, a także wielu azjatyckich dań z warzyw. Służy do aromatyzowania kompotów, likierów, grzanego wina i piwa. Jest dodawany do marynat z dyni i ogórków, sosów, pasztetów i flaków.

Naukowcy twierdzą, że to doskonały środek na reumatyzm, alergię, choroby serca. Używany jest też do obniżenia ciśnienia i obniżenia poziomu cholesterolu we krwi. Uśmierza ból głowy, koi rozstrój żołądka, łagodzi bóle menstruacyjne.

Ma silne właściwości antyseptyczne, nadaje się do zwalczania patogennych bakterii, grzybów, wirusów, roztoczy. Jako przyprawa poprawia trawienie, wywiera też pozytywny wpływ na procesy detoksykacyjne w wątrobie.

Składniki imbiru przenikają z krwi do innych tkanek i narządów, działając odkażająco i przeciwzapalnie oraz poprawiają krążenie, zarówno mózgowe (migrena), jak i w kończynach i w skórze. Imbir jest także dobrym środkiem na tzw. chorobę lokomocyjną, ponieważ działa przeciwwymiotnie.

Jałowiec pospolity

Pomaga przy zaburzeniach trawiennych, działa żółciopędnie, pobudzająco na wątrobę i żołądek. Korzystamy z niego przy depresji, kłopotach z oddychaniem, trądziku, owrzodzeniach skóry. Niewskazane stosowanie w ciężkich chorobach nerek i wątroby, w ostrych chorobach zapalnych przewodu pokarmowego, w zaostrzonej chorobie wrzodowej.

Lubczyk

Polecany jest w chorobach układu moczowego i dolegliwościach trawiennych. Działa moczopędnie, oczyszcza organizm z toksyn, łagodzi wzdęcia, zmniejsza nadmierną fermentację w jelitach, ma właściwości żółciopędne. W medycynie ludowej wykorzystywany był jako afrodyzjak.

Lukrecja

Łagodzi skurcze mięśni. Stosowana przy zaburzeniach alergicznych, astmie, chronicznym zmęczeniu, depresji, rozedmie płuc, hipoglikemii, w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przewlekłych nieżytach przewodu pokarmowego. Nie powinny jej stosować kobiety w ciąży, osoby z chorobą serca, nadciśnieniem, cukrzycą.

Mniszek lekarski

Korzystnie wpływa na pęcherzyk żółciowy i jest używany dla zapobiegania powstawaniu kamieni żółciowych, ma właściwości moczopędne, pobudza pracę nerek, pomocny przy problemach skórnych (trądzik, łuszczyca), reumatycznych.

Obniża poziom cukru we krwi. Osoby z wrzodami żołądka powinny go stosować ostrożnie, ponieważ może powodować nadprodukcję kwasu żołądkowego.

Oregano

Nadaje się jako lek przeciwskurczowy, dezynfekujący, moczopędny, antyseptyczny (np. w bólach zębów) i przeciwzapalny. Pomocne w leczeniu zapalenia oskrzeli i zaburzeń trawienia, w chorobach dróg oddechowych, przy wzdęciach oraz zaburzeniach fermentacji.

Piołun

Używany jako łagodny środek uspokajający, zwalcza robaki, działa żółciopędnie i odkażająco, obniża gorączkę, zwiększa apetyt. Nie należy stosować w czasie ciąży. Przy długotrwałym stosowaniu może spowodować uzależnienie.

Rozmaryn

Działa moczopędnie, żółciopędnie, rozkurczowo, dezynfekująco. Stosowany jest w dolegliwościach żołądka, wątroby i nerek, działa też napotnie i przeciwreumatycznie. Wchodzi w skład m.in. maseczek odświeżających, płynów do kąpieli ujędrniających skórę, kojących system nerwowy, łagodzących bóle reumatyczne, poprawiających krążenie krwi.

Żeń-szeń

Korzystnie wpływa na pracę narządów wydzielania wewnętrznego, pobudza pracę serca, działa przeciwzakrzepowo, reguluje poziom cukru we krwi i obniża poziom cholesterolu. Pomo­cny w stanach zmęczenia i osłabienia koncentracji, poprawia sprawność intelektualną. Kuracji na bazie żeń-szenia powinny się wystrzegać osoby cierpiące na hemofilię, hipoglikemię, nadciśnienie, choroby serca.

Żywokost lekarski

Dawniej używano żywokostu jako środka przyśpieszającego zrastanie się złamanych kości. Surowcem zielarskim jest korzeń żywokostu. Alantoina zawarta w surowcu pobudza regenerację tkanek, dlatego wyciągi z korzenia żywokostu lub alan­toina otrzymywana syntetycznie są stosowane jako składnik maści, zasypek i past używanych do leczenia trudno gojących się ran, owrzodzeń, odleżyn.

ZASADY ZBIERANIA ZIÓŁ
- Najlepszą porą do zbioru są wczesne godziny, kiedy opadnie już rosa, najpóźniej do godziny 11, ale przed zmatowieniem na skutek upału. Nie zbieramy ziół przy ruchliwych drogach i w okolicach fabryk albo zakładów przemysłowych.

- Jeśli potrzebujemy tylko liści i kwiatów, nie ma potrzeby wyrywać całej rośliny z korzeniami. Wybieramy liście młode, zdrowe, czyste.

- Wybrane zielone części najlepiej układać luźno w koszyku.

- Kwiaty są najbardziej odpowiednie, gdy zbierzemy je bezpośrednio po rozwinięciu się (poza tymi, z których potrzebujemy pączki). Suszymy je rozłożone na płótnie i przykryte bibułą, by nie traciły koloru.

- Ziele zbieramy zwykle w okresie pełnego kwitnienia. Odcinamy zdrowe, nie za grube łodygi razem z kwiatami. Gdy roślina ma wyższą, drewniejącą od dołu łodygę, odcinamy wierzchołki, 15-30 cm od góry.

- Nasiona i owoce powinny być dojrzałe, bo wtedy zawierają najwięcej cennych związków czynnych. Suszymy je w dobrze wentylowanym pomieszczeniu.

- Korę najlepiej zbierać na wiosnę, gdy drzewa i krzewy puszczają soki. Trzeba to zrobić bardzo delikatnie, tak by nie zaszkodzić roślinie. Suszymy ją na słońcu lub w piekarniku.

- Części podziemne zbieramy późną jesienią lub wczesną wiosną. Korzeń i kłącze trzeba oczyścić z ziemi i umyć. Odsączone, pocięte, suszymy w piekarniku lub na słońcu.