Chcesz mieć dobrą pamięć? Pij szampana... Tak twierdzą naukowcy FOT. 123RF
Zdrowie na talerzu
Szampan to nazwa zastrzeżona (jeszcze w 1911 r.) dla białych, naturalnie musujących win produkowanych ze zbieranych ręcznie szczepów winogron (chardonnay, pinot noir i pinot meunier) rosnących w Szampanii, regionie w północno-wschodniej Francji. Uchodzą one za doskonałe i dlatego są stosunkowo drogie. Proces powstawania szampana jest długi i złożony.
W olbrzymim skrócie można powiedzieć, że szampan produkowany jest bez sztucznego nasycania napoju dwutlenkiem węgla. Metoda szampanizacji polega na podwójnej fermentacji. Pierwsza odbywa się w olbrzymich kadziach, wtórna - w butelce, gdy wytworzy się kwas węglowy i osad drożdżowy, usuwany następnie przez specjalnych pracowników przed ostatecznym zakorkowaniem i zadrutowaniem.
Za wynalazcę klasycznej metody szampanizacji uchodzi zakonnik Dom Pérignon (1638-1715), mnich z opactwa benedyktyńskiego w Hautvillers w Szampanii. Szampan przechowywany jest w butelkach z grubego szkła, które są w stanie wytrzymać ciśnienie (6 atmosfer) fermentującego wina. Zależnie od zawartości cukrów, szampan może być od wytrawnego po słodki.
Żeby dobrze smakował i jego pobudzające działanie było spotęgowane, butelka musi ok. 20 minut przed otwarciem postać w wiaderku z lodem. Nie wolno szampana chłodzić w zamrażalniku ani wrzucać kostek lodu do kieliszków. Butelkę należy otwierać delikatnie, bez huku. Kieliszki (tylko smukłe i wysokie, ewentualnie w kształcie tulipana) napełniamy do trzech czwartych i chwytamy za nóżkę.
Szampan szybko uderza do głowy (zawiera ok. 12-13 proc. alkoholu) wprawiając biesiadników w... szampański humor. Trunek można podawać prawie przy wszystkich okazjach i niemal do wszystkiego (wyjątek stanowią zupy, śledzie i bigos). Brytyjscy naukowcy dowodzą, że picie trzech kieliszków tygodniowo wzmacnia serce, zapobiega pogorszeniu pamięci i udarowi.
(DD)