Aż po krańce ziemi

O. Leon Knabit: SŁOWO NA NIEDZIELĘ

Jeszcze trochę skupienia przed Zesłaniem Ducha Świętego i trzeba się zabierać do pracy – być świadkami aż po krańce ziemi. Nierozłączną i konieczną pozostaje jednak modlitwa, wielbienie Boga, świątynia. Trzeba przyzwyczajać się do tego, czym będzie wypełniona nasza wieczność, rozsmakować się, bo i ciało razem z ciałem Chrystusa zajmie miejsce po prawicy Ojca. Gdy wspominamy wniebowstąpienie Jezusa, otwierają się przed nami wspaniałe perspektywy: wieczne, szczęśliwe dzisiaj…

Modląc się, wielbiąc Boga, zastanawiamy się czasem, dlaczego nie widzimy skutku naszych modlitw. Jednocześnie zadziwiają nas świadectwa ludzi głębokiej wiary, ludzi, którzy z Maryją na czele stają się wprost „wszechmocą proszącą”. Im większa miłość do Ojca, tym większa śmiałość, tym więcej możliwości otrzymania tego, o co prosimy lub wyraźnego wyjaśnienia, dlaczego otrzymujemy nie to, nie tyle, a nieraz coś, z czym na początku nie bardzo wiemy, co robić. Świadomość, że Bóg nas miłuje, niech powiększa nasze do Niego zaufanie. W każdej sytuacji.