Bedlington terier

Co ciekawe, bedlington terier nie jest nawet w części tak delikatny, jak sugerowałby to jego wygląd – wprost przeciwnie, jest dość odporny i wytrzymały. Niemniej trudno sobie wyobrazić, że elegancki bedlington, jako pies o dobrych cechach myśliwskich wykorzystywany był niegdyś w polowaniach na lisy, borsuki i wydry, tępił gryzonie w kopalniach, a nawet kłusował na niewielką zwierzynę.

Nic w tym jednak dziwnego, to jedna ze starszych ras terierów wysokonożnych. Została wyhodowana w hrabstwie północnej Anglii, w miejscowości Bedlington. W żyłach rasy krąży krew m.in. bullterierów, dandie dinmont terierów, szorstkowłosych terierów. Jej początek datuje się na XVIII w. Wzorzec określono w 1869 r. i niemal bez zmian obowiązuje do dziś.

Bedlington teriery to psy średniej wielkości mające ok. 40 cm wzrostu i wagę 8-10 kg. Gibka, pełna wdzięku sylwetka o charakterystycznie wygiętym grzbiecie, gruszkowatej głowie, głęboko osadzonych oczach i zwisających uszach zakończonych frędzelkami, przypomina owieczkę zwłaszcza przy odpowiednim pielęgnowaniu szaty i strzyżeniu. A strzyżenie musi być profesjonalne i częste – przynajmniej raz na trzy miesiące. Zabiegu powinien dokonywać fachowiec, który będzie umiał nadać psu pożądany wygląd, co jest szczególnie ważne u egzemplarzy wystawowych.

Bedlingtony nie linieją, nie posiadają też typowego, psiego zapachu, ich sierść w większości przypadków nie uczula. Są wyjątkowo łagodne – zwłaszcza suczki. Kochają wszystkich ludzi, także tych najmłodszych, oraz wszystkie (prawie) zwierzęta. Posłuszne, łatwe w prowadzeniu, przywiązane do właściciela i bardzo o niego zazdrosne, uwielbiają pieszczoty i zabawy.

Jak na teriera przystało są czujne, zainteresowane wszystkim, co się wokół nich dzieje, gotowe do działania. Wesołe ciemne oczy zdradzają temperament, inteligencję i bystrość. Bedlingtony szczekają niewiele, odzywając się tylko w razie konieczności.

Mimo łagodnej, spolegliwej natury, zaatakowane przez obcego agresywnego psa, przyparte do ściany, nie mając już żadnego wyjścia, będą się bronić jak na teriera przystało, wykorzystując w starciu z przeciwnikiem bardzo silny uchwyt szczęk.