Bedlington terier

Trudno sobie wyobrazić, że delikatny i elegancki bedlington terier - jako pies o dobrych cechach myśliwskich - wykorzystywany był niegdyś w polowaniach na lisy, borsuki i wydry, tępił gryzonie w kopalniach, a nawet kłusował na niewielką zwierzynę. Bedlingtony cenili zwłaszcza angielscy górnicy - psy potrafiły podobno wyczuć zbliżającą się burzę z piorunami na kilkadziesiąt minut przed zdarzeniem.

Bedlingtony kochają wszystkich ludzi, także tych najmłodszych, oraz wszystkie (prawie) zwierzęta. Posłuszne, łatwe w prowadzeniu, przywiązane do właściciela i bardzo o niego zazdrosne, uwielbiają pieszczoty i zabawy. Ale nie są to „ciepłe kluchy”, potulne i bez osobowości. Jak na teriera przystało są czujne, zainteresowane wszystkim, co się wokół dzieje, gotowe do działania. Wesołe, ciemne oczy zdradzają niemały temperament, inteligencję i bystrość.

Bedlingtony szczekają niewiele, odzywając się tylko w razie konieczności. Mimo swej łagodnej, spolegliwej natury, zaatakowane przez obcego agresywnego psa, przyparte do ściany i nie mając już żadnego wyjścia, będą się bronić jak na teriera przystało, wykorzystując w starciu z przeciwnikiem bardzo silny uchwyt szczęk.

Bedlington teriery to psy średniej wielkości (ok. 40 cm wzrostu i waga 8-10 kg). Mogą mieszkać w małym mieszkaniu, ale pod warunkiem, że kilka razy dziennie zapewnimy im solidny spacer i możliwość wybiegania się. Gibka, pełna wdzięku sylwetka o charakterystycznie wygiętym grzbiecie, gruszkowatej głowie, głęboko osadzonych oczach i zwisających uszach zakończonych frędzelkami przypomina owieczkę, zwłaszcza przy odpowiednim pielęgnowaniu szaty i strzyżeniu. Bedlingtony nie linieją, nie posiadają też typowego, psiego zapachu, przyjmując zapachy z otoczenia.

Ich sierść w większości przypadków nie uczula. Rodzą się czarne lub ciemnobrązowe, dopiero z czasem zyskują umaszczenie niebiesko-popielate lub piaskowe. Co ciekawe, bedlington terier nie jest nawet w części tak delikatny, jak sugerowałby to jego wygląd - wprost przeciwnie, jest dość odporny i wytrzymały. Najwięcej psów tej rasy było w Polsce w latach 80., dziś rzadkością.