Bezpiecznie na 100%

W III kadencji odnowionego samorządu wprowadzono w Krakowie w życie program „Bezpieczny Kraków”, który pozwolił na opanowanie panoszącej się wówczas w centrum miasta narkomanii i „dilerki” narkotykowej.

W krótkim czasie, dzięki działaniom ówczesnych władz miasta, z Plant i z obszaru Starego Miasta zniknęły przechadzające się po ulicach grupy narkomanów. Energiczne działania ekipy ówczesnego prezydenta, prof. Andrzeja Gołasia, choć krytykowane, w krótkim czasie przywróciły mieszkańcom Krakowa poczucie bezpieczeństwa.

Późniejsze władze miasta odstąpiły od programu „Bezpieczny Kraków” i w znacznej mierze zaprzepaściły jego dorobek. Doprowadziło to do tego, że dziś na ulicach Krakowa panoszą się inne groźne plagi. Ta sytuacja wymaga ponownego podjęcia inicjatywy i energicznych działań wzorowanych na powszechnie znanym, nowojorskim programie „zero tolerancji”.

Wśród moich najbliższych współpracowników są autorzy i promotorzy programu „Bezpieczny Kraków”, ponownie gotowi przeprowadzić energiczną kampanię przywracania mieszkańcom Krakowa poczucia bezpieczeństwa. Bo wszyscy mamy prawo w Krakowie czuć się dobrze i bezpiecznie.

Nie chcemy przepędzać turystów, którzy krakowskim restauratorom i hotelarzom przynoszą uczciwe dochody, ale nie godzimy się, by Kraków został zamieniony w tanią knajpę i dom publiczny dla „turystów” zainteresowanych tylko prymitywną rozrywką. Nie zgadzamy się, aby wśród najważniejszych obiektów „Drogi Królewskiej” agresywnie reklamowały się kluby „go-go” i podobne obiekty. Nie może być też zgody, ani tolerancji dla nożowników, którzy wyładowują swoją agresję na przypadkowych przechodniach, albo stwarzają poczucie powszechnej grozy swoimi zbrodniczymi porachunkami.

Kraków jest miastem na prawach powiatu i to daje Prezydentowi szerokie możliwości działania. Prezydent Miasta Krakowa może kształtować praktykę działania Policji, bo władze miasta mają prawo opiniowania powoływania i odwoływania komendanta miejskiego policji, mają też możliwość wspierania wybranych działań Policji na obszarze miasta. Prezydent może też w znacznym zakresie dysponować Strażą Miejską. Straż Miejska powinna służyć mieszkańcom i ich poczuciu codziennego bezpieczeństwa.

Planuję doprowadzić do wznowienia wspólnych patroli, złożonych z jednego policjanta i jednego strażnika miejskiego, gdyż takie mieszane patrole sprawdziły się w przeszłości i pomogły w realnym przywróceniu poczucia bezpieczeństwa wśród mieszkańców Krakowa. Kluczowe jest, aby na ulicach widoczna była obecność strażników porządku poruszających się pieszo i interweniujących natychmiast. Duże możliwości stwarza też nowoczesna technologia i możliwość objęcia nie tylko centrum miasta monitoringiem.

Postuluję też zawarcie z komendantem wojewódzkim Policji Państwowej porozumienia, które doprowadzi do współpracy Policji z Miastem tak, by przywrócić krakowianom poczucie zwykłego, codziennego bezpieczeństwa we własnym domu i we własnym mieście.

Mam w swoim najbliższym otoczeniu doradców, którzy udowodnili w przeszłości, że są w stanie walczyć o publiczne bezpieczeństwo. Nasze miasto ma służyć w pierwszej kolejności mieszkańcom. Kluczowa jest tu polityka bezpieczeństwa. Nie trzeba w tym zakresie wymyślać nic nowego. Trzeba przywrócić te rozwiązania, które się już w przeszłości sprawdziły. To jest propozycja realna i osiągalna.

By Kraków był bezpieczny na 100%!

• Krzysztof Mucha

Kandydat do rady Miasta Krakowa.
Nr 1 na liście 15
Okręg V, dzielnice: Łagiewniki - Borek Fałęcki, Bieżanów - Prokocim Podgórze
Mój przeciwnik:
- Największym przeciwnikiem życia społecznego jest politykierstwo.
Powody do dumy:
- Zawsze jestem dumny, gdy odpowiadam na pytanie, gdzie mieszkam, bo Kraków to jedno z najpiękniejszych miast na świecie. Przez cztery kadencje byłem aktywnym radnym w samorządzie dzielnicowym. Ostatnio stoczyłem wygraną walkę z nowotworem.
Moje pragnienie:
- Chcę, by Kraków zachował substancję zabytkową i kulturalną, równocześnie otwierając się na rozwój inwestycyjny. Chcę, by Kraków był w stanie zatrzymać swoich mieszkańców, zapewniając im pracę w sektorze nowych technologii.
Moja słabość:
- Wiem, że gdy działam sam, mam mniejsze możliwości niż w zespole.

• Beata Michalec

Kandydatka do Rady Miasta Krakowa.
Nr 2 na liście 15
Okręg IV, dzielnice: Dębniki, Swoszowice, Podgórze Duchackie
Mój przeciwnik:
- Rzucam wyzwanie stereotypom i brakowi otwartości! Aby Kraków na 100% był przyjazny dla każdego, potrzebna jest normalność i wspólne zaangażowanie.
Powody do dumy:
- Gdy straciłam wzrok, runął mój świat. Nie poddałam się i odzyskałam siły. Dziś pomagam innym wyjść z cienia, dostrzegać świat pełen możliwości i wspaniałych ludzi. Jestem certyfikowanym coachem i trenerem, w pracy skupiam się na budzeniu motywacji i pokazywaniu możliwości. Nie poddam się i w miejskiej polityce. Jestem prezesem fundacji Nowe Spojrzenie działającej na rzecz upowszechniania dostępności przestrzeni miejskiej, transportu, edukacji, kultury, pracy i sportu dla każdego, bez względu na ograniczenia.
Moje pragnienie:
- Chcę równych ulic i chodników przyjaznych mamie z wózkiem i osobie z niepełnosprawnością. Chcę aktywizowania seniorów i osób niepełnosprawnych, bo to cenny i niewykorzystany kapitał społeczny. Chcę dostępnego Krakowa, otwartego na ludzi i ich inicjatywy.
Moja słabość:
- Skupiam się na celach i możliwościach, a nie na słabościach.

• Maciej Lewandowski

Kandydat do rady Miasta Krakowa. Okręg IV
Nr 3 na liście 15
Okręg IV, dzielnice: Dębniki, Swoszowice, Podgórze Duchackie
Mój przeciwnik:
- Rzucam wyzwanie ignorowaniu zdania mieszkańców przy podejmowaniu ważnych dla nich decyzji.
Powody do dumy:
- Jestem radnym dzielnicy Dębniki. Zainicjowałem powstanie Szlaku Karola Wojtyły na Krakowskich Dębnikach. Jestem autorem strony www.debnikikrakow.pl. Walczę o utworzenie na Zakrzówku zespołu przyrodniczo-krajobrazowego. Przygotowałem uchwałę w sprawie przeprowadzenie konsultacji społecznych rozwiązań ruchu komunikacyjnego - nowego wariantu rekomendowanego remarszrutyzacji linii tramwajowych i autobusowych.
Moje pragnienie:
- Chcę, by urzędnicy słuchali zawsze głosu mieszkańców, by konsultacje i spotkania z mieszkańcami odbywały się nie tylko przed wyborami, ale, by stanowiły standard w podejmowaniu ważnych decyzji.
Moja słabość:
- Czuję się zniechęcony złymi decyzjami podejmowanymi przez władze, bez uwzględniania głosu mieszkańców.