Bida po grecku

Marcin Wolski: SPRAWKI Z WARSZAWKI

- Coś nam się od świata należy, za Platona, Arystotelesa. Pitagorasa - wołają prawnuczkowie Achillesa i Edypa.

Wprowadzenie minionych zasług do obecnej ekonomii jest pomysłem nowym i tak interesującym, że wymaga chyba poważniejszego zainteresowania. Wiadomo, kasa Unii nie jest bez dna - i nie da się już dziś dzielić szmalu według potrzeb. Ale już według zasług...

Czy sytuacja nie dojrzała do sporządzenie jakiegoś algorytmu, na podstawie którego strumień euro będzie płynął do ojczyzny Cervantesa lub Camoensa, Sibeliusa czy Kopernika.

I nie należy się obawiać, że wszystko przypadnie głównie Włochom, Francuzom czy Niemcom. Logika "według zasług" musi uwzględniać również punkty karne. Ile z dorobku renesansu mogły przekreślić rządy Mussoliniego, czy kładąc na jednej szali Goethego i Schillera, a na drugiej Kajzera i Hitlera, saldo niemieckie nie stanie się ujemne. Sam Bonaparte narozrabiał tyle, że Rabelais, Molier, Racine czy Rimbaud to mało. Ilu Szekspirów i Dickensów potrzeba na zrównoważenie kilkuset lat brytyjskiego imperializmu. Sądzę, że zaproponowany system w naturalny sposób faworyzować będzie mniejsze kraje. Może i zasług mniej, ale win także. Takie Czechy po prostu nadają się na beniaminka - Haszek, Dworzak, Kafka, Kundera, a w jakichkolwiek poszukiwaniu win trzeba by się cofnąć aż do husytów...

Z oszacowaniem bilansu Polski problem może być większy - nie brak w świecie opinii, że nasza postawa w roku 1920 pozbawiła szans światową rewolucję, wielkie niezrealizowane marzenie ludzkości...

Zresztą ważniejsze od rzeczywistych zasług i win, jest pytanie, kto będzie owej wyceny dokonywał. Sądzę, że wymarzone ciało to biurokracja brukselska - jeśli potrafiła zrobić z marchwi owoc, a ze ślimaka rybę, dopisanie nam do rachunku obozów śmierci czy punktów karnych za liczne powstania, burzące spokój europejski, to po prostu pikuś. Pan Pikuś!