Biografie – prawda i fikcja

1. „Beksińscy”, Magdalena Grzebałkowska (Znak)
Brawurowy portret relacji rodzinnych. I nie tylko rodzinnych. Rozpaczliwe poszukiwanie miłości, akceptacji i zgody oraz niemożność funkcjonowania tu i teraz, która prowadzi do rozmaitych niebezpieczeństw, z samobójczą śmiercią na czele. Reporterski trud i empatia zostały tu nagrodzone wspaniałą historią. Doskonała książka.

2. „Księgi Jakubowe”, Olga Tokarczuk (Wydawnictwo Literackie)
Kilka lat kazała czekać na tę opowieść. Warto było. Obraz historii – nieoczywisty, dodajmy od razu – porywa i skłania do refleksji nad naszą tożsamością. Na wielu rozmaitych planach. No i Jakub Frank jako bohater, ale nie tylko on. Dzieło monumentalne i bezkonkurencyjne.

3. „Szum”, Magdalena Tulli (Znak Literanova)
Porozumienie z najbliższymi to jedno z największych wy­zwań, przed jakimi stawia nas życie. Nie zawsze jest łatwo. Mówienie o tym to osobna kwestia. Zwłaszcza gdy sprawy nie idą po naszej myśli. Magdalena Tulli, jak mało kto, umie jednak o tym pisać. Bardzo wprost.

4. „100/XX. Antologia polskiego reportażu”, red. Mariusz Szczygieł (Czarne)
Dwa grube tomiszcza, w których znajdziemy wybór z klasyki polskiej literatury faktu minionego wieku. A jest w czym wybierać! Ta książka to obowiązkowy rekwizyt każdego szanującego się i obytego intelektualisty. Bez tych kilogramów wstyd pokazać się na mieście!

5. „Moja walka”, Karl Ove Knausgard (Wydawnictwo Literackie)
Wstrząsające świadectwo, którego nikt nie odważyłby się napisać. Poza Karlem Ove Knaus­gardem oczywiście. Gdy już raz wejdziemy do jego świata, trudno opuścić labirynt emocji i języka „Mojej walki”. W przygotowaniu kolejne tomy.

6. „Dom nad rzeką Loes”, Mateusz Janiszewski (Czarne)
Przykład świetnie napisanego reportażu o Timorze Wschodnim. Ważna opowieść o tym, co pozornie nie wszystkich interesuje. Pozornie. Bo sprawy, jakie tam się rozgrywają, są przecież uniwersalne. Pod rozwagę nie tylko w minionym roku.

7. „Wschód”, Andrzej Stasiuk (Czarne)
Hołd złożony wschodnim fascynacjom. I jedna z najlepszych książek Andrzeja Stasiuka w ostatnich latach. Przejmująca i spokojna – w dojrzałym i ludzkim sensie.

8. „Magik”, Magdalena Parys (Świat Książki)
Napisana z ogromnym rozmachem opowieść z kryminałem w tle. Książka momentami straszna i przerażająca, bo dotykającą ciemnych kart historii podzielonych Niemiec po roku 1945. No i świetne pióro.

9. „Ślepnąc od świateł”, Jakub Żulczyk (Świat Książki)
Powrót „starego” Jakuba Żulczyka. Dużo Warszawy, sporo pragnień, niezliczona ilość wrażeń. Nieobliczalna momentami opowieść o życiowych zakrętach. Solidna robota pisarska.

10. „Pochłaniacz”, Katarzyna Bonda (Muza)
Obyczajowa opowieść z Saszą Załuską, niezwykle zdolną profilerką, napisana przez Katarzynę Bondę, niezwykle zdolną autorkę książek kryminalnych.

Rozczarowanie. Spór Kingi Dunin i Ignacego Karpowicza (afera dotycząca molestowania literata przez znaną feministyczną publicystkę oraz sprawa niespłaconego przez pisarza długu)
Bez komentarza.

[email protected]