Bł. Bronisława

XII-wieczny klasztor Norbertanek, któ́rych lokalną patronką jest bł. Bronisława

Urodziła się ok. 1200 r. w Kamieniu na Opolszczyźnie, w zamożnej rodzinie Odrowążów. Jej kuzynami byli św. Jacek i bł. Czesław. Bronisława, jako szesnastolatka, wstąpiła do klasztoru Norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie. W młodym wieku została przełożoną. W czasie zarazy w 1224 r. z wielkim zaangażowaniem służyła chorym, rozdawała leki i ubrania, karmiła głodnych. W tamtym czasie w krakowskim klasztorze przebywało kilkaset sióstr, którymi dyrygowała Bronisława. Musiała zatem mieć talent organizacyjny. Prowadziła bardzo ascetyczny tryb życia. Wiele czasu poświęcała modlitwie. Była ponoć mistyczką. W chwili śmierci św. Jacka miała widzenie chwały, jakiej dostąpił jej kuzyn w niebie.

W 1241 r. na Kraków najechali Tatarzy. Klasztor Norbertanek splądrowano i spalono. Siostry przeżyły, bo ukryły się wśród skał, które noszą nazwę Skał Panieńskich.

W opisach życia Bronisławy można przeczytać, że w trudnych chwilach modliła się na wzgórzu Sikornik. Legenda mówi, że miała tam widzenie. Zobaczyła Chrystusa, który jej obiecał: "Bronisławo, krzyż Mój jest twoim, lecz i chwała Moja będzie twoją”.

Bronisława zmarła 29 sierpnia 1259 r. na Sikorniku. Jej grób, zamurowany w obawie przed Tatarami, odnaleziono dopiero w 1604 r. Podczas remontu klasztornego kościoła znaleziono pęknięcie w murze, a w nim skrzynkę z kośćmi. Legenda głosi, że tę szczelinę wskazał rój pszczół. Nie było tam wprawdzie żadnego napisu, ale domyślono się, że szczątki należą do bł. Bronisławy, którą zaraz po śmierci traktowano jak świętą.

Trumnę ze szczątkami kuzynki św. Jacka ukryto po raz drugi w czasie najazdu Szwedów (w 1655 r.). W 1782 r. kości Bronisławy przeniesiono na stałe do kościoła klasztornego Sióstr Norbertanek. Umieszczono je w ścianie nawy południowej.

Sikornik Bronisławy

Kult Bronisławy rozpoczął się na wzgórzu Sikornik. Tam modliła się za życia, tam, według legendy, pojawiała się od czasu do czasu po śmierci. W 1703 r. proboszcz zwierzyniecki Herman Suchodębski wybudował na Sikorniku drewnianą kapliczkę ku czci Bronisławy. Z czasem kapliczka na Sikorniku stała się małym sanktuarium, do którego szli w procesji mieszkańcy Krakowa. Chętnie brali w niej również udział mieszkańcy okolicznych wiosek. Procesja wyruszała z kościoła klasztornego. Kiedy w 1707 r. w Krakowie szalała cholera, mieszkańcy Zwierzyńca przypisywali wstawiennictwu Bronisławy, że ich dzielnicę ta epidemia szczęśliwie ominęła.

W 1759 r. ksieni norbertanek Petronela Poniatowska rozbudowała kaplicę i ozdobiła ją obrazami Andrzeja Radwańskiego. O tym, jaką sławą cieszyła się kaplica na Sikorniku, świadczą wpisy w klasztornych księgach. W latach 1782–1787 odnotowano tam 1081 wotywnych mszy św. celebrowanych przez księży pielgrzymów w kaplicy na Sikorniku, które to wzgórze zaczęto nazywać imieniem Bronisławy.

Obok kaplicy osiadł pustelnik, paulin Norbert Grabowski. U pustelnika znajdowała się księga, w której wpisywali się odwiedzający wzgórze i kaplicę, która stała się rodzajem panteonu religijnego i narodowego. Gdy cesarz Franciszek Józef po objęciu rządów ogłosił w r. 1848 amnestię dla polskich więźniów politycznych, niemal wszyscy zwolnieni udali się na Wzgórze Świętej Bronisławy, by tu podziękować za odzyskaną wolność. Większość z przybyłych upamiętniła to w kronice pustelnika, kładąc swe podpisy, niejednokrotnie z dodaniem krótkiego tekstu. Jednocześnie zaczęto prowadzić księgę łask, doznanych przez pielgrzymów poprzez wstawiennictwo Bronisławy. Jej kult oficjalnie zatwierdził papież Grzegorz XVI. Stało się to 23 sierpnia 1839 r.

Krakowianie bardzo cieszyli się z beatyfikacji Bronisławy. Przeszli tłumnie w procesji przez miasto od kościoła Dominikanów aż do kościoła Norbertanek. Na czele niesiono trumienkę z relikwiami i osobny relikwiarz z jej głową. Odtąd cześć Bronisławie oddawano w kościele Norbertanek. Także dlatego, że Austriacy zburzyli kaplicę na Sikorniku. Nową postawili w obrębie fortyfikacji, którymi otoczyli kopiec Kościuszki.

Na łamach "Tygodnika Salwatorskiego” – pisma parafii Najświętszego Salwatora w Krakowie – można było niedawno przeczytać, że część mieszkańców tego zakątka chciałaby odrodzenia kultu bł. Bronisławy na szczycie Sikornika. Ponoć tryskało tam niegdyś cudowne źródełko, dzięki któremu kilka osób odzyskało zdrowie. Redakcja pisma zachęca do poszukiwań źródełka, które może być ukryte wśród okolicznych zarośli.

Modlitwa o kanonizację bł. Bronisławy

Boże, który wybrałeś błogosławioną Bronisławę, aby wdziękiem cnót swoich pociągała serca nasze ku Tobie i dlatego utrzymywałeś cudownie cześć dla niej przez sześć wieków w Kościele Twoim, wysłuchując łaskawie modlitwy, zanoszone przez jej przyczynę, racz wsławić nowymi cudami tę wierną Służebnicę Twoją, by zaliczona w grono Świętych, cześć odbierała od wszystkich wyznawców Chrystusowych, dla chwały Imienia Twego Najświętszego. Amen.