Bociany. Tym razem przyleciały w parze

FLESZ - Zobacz, jak rozprzestrzeniała się epidemia w Polsce

Zamiast tego była krótka chwila radosnego klekotania z wysoko uniesionymi dziobami. A więc wiosna! Przyleciały z wzorową dokładnością w pierwszej dekadzie kwietnia. Bez żadnych opóźnień, bez nerwowego oczekiwania na drugą połowę stadła. Niewymownie cieszę się z powrotu tej pary boćków.

Jeśli są to te same ptaki, które przez kilka minionych lat zasiedlały moje znajome gniazdo, to należą do osobników w szczytowym momencie płodności. Trzy kolejne lęgi jakie wydały na świat to były czworaczki. Wszystkie młode przeżyły i odleciały jesienią do Afryki. Piękny sukces rozrodczy.

Ciekawe, co będzie w tym sezonie. Kiedy popołudniu przejeżdżałem obok gniazda, jeden bocian tak zapadł się w gnieździe, iż widoczna była tylko głowa. Drugi spacerował na pobliskiej łące. Przepraszam, poprawka. Nie spacerował, lecz żerował w pocie czoła. To ciężka praca.

Ziemia wysuszona na kamień, dżdżownic w niej tyle, co na lekarstwo. Do tego dokuczliwe nocne przymrozki. Nic to. Póki w gnieździe nie ma młodych, nie ma żadnego niebezpieczeństwa. Zastanawiam się, czy przez słoneczny dzionek w gnieździe nie doszło do hmm, przedłużenia gatunku.

Wedle bocianiego kalendarza w przeciągu kilku dni w gnieździe muszą pojawić się jaja. Wbrew pozorom nie maja czasu. Wpierw wysiadywanie, potem karmienie. Wreszcie mozolne nabieranie wagi przez młode bocianki. I sierpniowe wyloty na zimowe wakacje, o czym wczesną wiosną zdecydowanie nie powinienem wspominać.