Borsuki to sympatyczne stworzenia, dopóki nikt nie wchodzi im w paradę

FLESZ - Polska oszalała na punkcie morsowania!

Póki co, rysopis borsuka. Psi nos i głowa w biało czarne pasy doczepiona do opasłego tułowia. Generalnie budzi sympatię na pierwszy rzut oka. Co do nory to tworzy rozległy labirynt wykopany w gliniastym zboczu. Kilka wyjść zwanych oknami zapewnia bezpieczne wyjście na łowy głęboką nocą, jak i ucieczkę przed wrogami. Do tego dochodzi perfekcyjna wentylacja sieci podziemnych chodników, jaką zapewniają pionowe kominy.

Niech was nie zmyli postura potulnego, sympatycznego jak to powiedziałem przed chwilą, grubasa. W razie potrzeby borsuk potrafi dzielnie stawić czoła niebezpieczeństwu. Nawet jeśli będzie to napastnik znacznie większy od niego. Dzięki wściekłym wrzaskom, jakie wydaje w samoobronie, zasłużył sobie na ludowe przezwisko jaźwca. Niemniej, na co dzień jest spokojnym sybarytą, który już wiosną wypełnia norę suchymi i rozmiękczonymi przez mróz źdźbłami trawy.

Teraz odwilż wygoniła go na dwór, ale jeśli tylko zrobi się zimno, zniknie w norze. Co do borsuczego mieszkania to jaźwiec jest nader gościnnym gospodarzem. Toleruje sublokatorów w postaci lisów, kun czy łasic. I to są owe przyrodnicze smaczki. Jeśli posiedzę w pobliżu, to być może wypatrzę jego towarzyszy. Borsucza nora to piękna rzecz. Niestety, zgoda na wspólne pomieszkiwanie z lisem, często kończyło się przypadkową śmiercią borsuka, który padał ofiarą karnych ekspedycji wymierzonych w złodzieja kur.