Boruc do Niecieczy

Półwysep w hrabstwie Dorset upatrzyło sobie wielu zamożnych Wyspiarzy, w tym kilku byłych piłkarzy i menedżerów: Graham Souness, Tony Pulis, Harry Redknapp... Przed dwoma laty ich sąsiadem został niejaki Maxim Demin. Nieprzypadkowo. Dwa lata wcześniej Rosjanin nabył 50 procent udziałów w pobliskim, III-ligowym Bournemouth. Kosztowało go to 850 tysięcy funtów. Niewiele w porównaniu z wycenioną na 5 milionów willą nad brzegiem kanału La Manche.

Właściciele firm handlujących nieruchomościami w Sandbanks zacierają ręce. Rosjanie zwykli wykupywać grunty stadnie, więc decyzja Demina zaowocuje kolejnymi transakcjami. Tym bardziej teraz, gdy rozgłosu okolicy przyda przesądzony już awans jego drużyny do Premier League.

Awans zaskakujący, jeśli wziąć pod uwagę fakt, że Bournemouth w swojej ponadstuletniej historii nigdy nie grało o mistrzostwo Anglii, a na zapleczu ekstraklasy zaliczyło raptem pięć sezonów. Miejscowy stadion Dean Court mieści niespełna 12 tysięcy widzów. To najmniejszy obiekt w historii angielskiej ekstraklasy, zarazem niemal sześć razy większy niż stadion w... Niecieczy.

Nie twierdzę, że w tej opowieści jest wiele analogii do losu Termaliki. Właściciel klubu z podtarnowskiej wioski ani nie jest osobą tak bogatą, ani tak tajemniczą jak rosyjski potentat przemysłu petrochemicznego. Z Niecieczy daleko też na ekskluzywne plaże, bo trzeba by wielkiej wyobraźni, by za takowe uznać błotniste nadbrzeża Jeziora Rożnowskiego.

Obie historie może połączyć w zasadzie tylko zrządzenie losu – skazane na wieczny prowincjonalizm kluby awansują do najwyższej klasy rozgrywkowej akurat w tym samym roku. Stanie się to ciałem pod warunkiem, że piłkarze dojeżdżający do pracy pod Żabno przestaną wreszcie wystawiać swojego dobrodzieja Krzysztofa Witkowskiego do wiatru.

Jeśli do tego dojdzie, uwierzę we wszystko. Nawet w rychłą przeprowadzkę z Bournemouth do Niecieczy bramkarza Artura Boruca.