Brak powołania to efekt słabych wyników, a nie konfliktu z trenerem

– Nie znalazł się Pan w składzie na mistrzostwa świata. Ma Pan o to żal do trenera Kruczka?

– Nie. Pretensje mogę mieć tylko do siebie. Moje ostatnie wyniki w zawodach Pucharu Świata były kiepskie. Już wcześniej czułem, że nie znajdę się w reprezentacji na Falun. To nie jest dla mnie zaskoczeniem.

– Jest Pan w bardzo minorowym nastroju?

– Nie ma się z czego radować. Skoki mnie nie cieszą, nie dają radości. Przyznaję, że kilkanaście dni temu byłem w podłym nastroju. Jednak jest już lepiej. W poprzednim tygodniu postanowiłem odpocząć od skakania, trenowałem tylko na hali. Humor wrócił. Powiedziałem sobie – skakanie nie kończy się na mistrzostwach w Falun. Jest jeszcze w tym sezonie sporo konkursów pucharowych. Chciałbym pozytywnym akcentem zakończyć obecny sezon.

– Przed sezonem mówił Pan, że chciałby w którymś z konkursów Pucharu Świata wskoczyć na podium, w klasyfikacji generalnej być w czołowej dziesiątce, zdobyć medal w mistrzostwach świata. Czy nie za wysoko ustawił Pan sobie poprzeczkę?

– Uważam, że zawsze trzeba mierzyć wysoko. Po poprzednim sezonie były do tego podstawy. Wyznaczyłem sobie odrobinę wyższe cele, a wyszło, jak wyszło. Muszę się z tym pogodzić.

– Sezon od samego początku nie układał się po Pana myśli…

– To fakt, nie wszedłem dobrze w sezon. Były momenty, gdy wydawało mi się, że idzie ku dobremu, a tu nagle wszystko się rozsypywało. Po raz pierwszy tak było podczas mistrzostw Polski w Wiśle. Po pierwszej serii byłem drugi, zawaliłem jednak finałowy skok i nie znalazłem się w składzie na Turniej Czterech Skoczni. Kolejny taki moment był w czasie zawodów o Puchar Świata w Wiśle i w Zakopanem. Na treningach skakałem dobrze, w Wiśle wygrałem serię kwalifikacyjną, ale nieoczekiwanie przyszło załamanie. Skoki były złe. Byłem mocno sfrustrowany.

– Wie Pan, co jest przyczyną gorszego skakania w tym sezonie?

– Przyczyn jest wiele. Czuję, że zgubiłem gdzieś technikę, to jest podstawowa sprawa. A jak nie ma wyników, to skoczek traci pewność siebie, cierpi psychika.

– Jakie ma Pan plany startowe?

– Od wtorku wracam na skocznię. Wybieram się do Szczyrku, gdzie ma trenować kadra przed mistrzostwami świata. Poćwiczę więc z kolegami. Zgłosiłem trenerowi, że chętnie pojechałbym na loty do norweskiego Vikersund. Ale z tego, co słyszę, trener Kruczek ma wobec mnie trochę inne plany. Mam jechać na konkursy Pucharu Kontynentalnego, aby walczyć o limit dla naszej reprezentacji.

– Czy nie jest Pan w konflikcie z Łukaszem Kruczkiem? Trener mówił, że nie zawsze chce Pan podporządkować się jego pomysłom.

– Żadnego konfliktu nie ma. Każdy z nas często ma swoje zdanie. Ja należę do takich osób, które zawsze głośno mówią to, co myślą. Uważam, że można dojść do porozumienia.