Brazylijski metal

Kiedy w 1985 roku ukazała się pierwsza płyta zespołu Sepul­tura, wszyscy fani rocka byli zaskoczeni, że nowoczesny metal powstaje nawet w tak egzotycznym miejscu, jak Brazylia. Ale faktycznie – bracia Max i Igor Cavalera, zainspirowani wściekłym hard core punkiem i mrocznym death metalem, stworzyli własną wersję ciężkiego grania, mieszkając w Belo Horizonte, z dala od głównych scen tego gatunku.

Prosta, ale zagrana z pasją muzyka zespołu szybko zwróciła nań uwagę zachodnich fanów. Nic więc dziwnego, że Sepultura podpisała kontrakt z amerykańską wytwórnią Nuclear Assault i ruszyła w trasę po Europie i USA. Wtedy szybko zaczęła asymilować nowe tendencje w metalu. Efektem tego okazała się płyta „Chaos O.D.”, która łącząc pulsującą rytmikę z siarczystymi riffami gitar dała podwaliny pod narodziny groove metalu.

Szybko okazało się, że to nie koniec eksperymentów Sepul­tury. Niebawem w nagraniach zespołu pojawiły się elementy etnicznej muzyki brazylijskiej – głównie plemienne bębny i śpiewy. Efektem tego okazała się legendarna już dziś płyta „Roots”.
Kiedy wydawało się, że Sepultura zagrozi popularnością amerykańskiej Metallice, wydarzyła się tragedia. Po jednym z koncertów do zespołu dotarła wiadomość, że w Brazylii tragicznie zginął pasierb Maxa Cavalery. Wśród muzyków doszło wtedy do rozłamu na tym tle – i skłócony z kolegami Max wrócił do ojczyny.

Sepultura postanowiła kontynuować karierę z nowym wokalistą. Niebawem przy mikrofonie stanął czarnoskóry Derrick Green. Początkowo zespół miał problem z przekonaniem do siebie dawnych fanów. Dopiero trzeci album – „Roar” – nagrany z innym front­manem, sprawił że grupa znów wróciła na właściwe tory.

Świetną passę Sepultury potwierdziły następne płyty– zainspirowana „Boską Komedią” „Dante XXI” i zainspirowana „Mechaniczną pomarańczą” – „A–Lex”. Mimo sukcesów formację opuścił Igor Cavalera. Dzisiaj jedynym członkiem z oryginalnego składu grupy jest gitarzysta Andreas Kisser.