Cafe Manekin

Subiektywny przewodnik po Krakowie

Wchodząc do tego lokaliku, można odnieść wrażenie, że znaleźliśmy się w pracowni krawieckiej. Wszędzie napotykamy na szpulki nici, szpilki, fragmenty starych maszyn do szycia. Stąd nazwa Cafe Manekin.

Wciśnięta w ciąg starych kamienic przy ul. Św. Tomasza knajpka wygląda, jakby była tu od wieków. Jej charakter podkreśla jeszcze bardzo klimatyczne wnętrze. Jakby przymglone światło, nie za jasne, nie za ciemne - w sam raz na wieczór we dwoje. Najważniejsze, że można czuć się jak w przytulnym pokoiku. Świetnym pomysłem na urządzenie wnętrza i jego niewielkiej powierzchni okazało się zbudowanie antresoli. Dzięki temu do maksimum udało się wykorzystać przestrzeń.

Na parterze zwraca uwagę bar i jeden mały stoliczek dla gości. Kręte schody prowadzą na piętro. Królują na nim stoliki stworzone ze starych maszyn do szycia, ze szklanymi blatami, pod którymi ułożone są szpulki nici. Wiele osób zostawia tam też karteczki z żartami lub wspomnieniami z wieczorów spędzonych w tej wyjątkowej knajpce. Również na piętrze znajduje się tytułowy manekin. To dla tych, którzy przyszli w pojedynkę, a nie lubią samotności. Manekin wysłucha i na pewno wszystko zostawi dla siebie.

Ten lokal upodobały sobie artystyczne dusze o rozmaitej proweniencji. Bywają tu przyszli kompozytorzy z pobliskiej Akademii Muzycznej, ale też ci, którzy chcą w spokoju trochę popisać.

Wnętrze stylizowane jest na atelier dawnego mistrza igły. Stoliki pooddzielano płóciennymi parawanami, a przy każdej lampce, z ręcznie robionym abażurem, wiszą poduszeczki na szpilki. Wnętrze ociepla duża ilość tkanin.

Ograniczona ilość miejsca, zaaranżowana w niecodzienny sposób przestrzeń i krawieckie akcesoria budują swojski, bardzo krakowski klimat tej knajpki.

ŁUKASZ GAZUR