Cierpienia starego Stevena

Do publikacji pisanych w imieniu sportowców przez „ghost writerów” podchodzę sceptycznie. Tym razem zostałem rozbrojony już na początku, gdy kapitan drużyny przyznał się do roli negocjatora, jaką odgrywał przy planowanych transferach Liverpoolu. Nie, nie zdradzę szczegółów, przeczytajcie o tym sami.

Steven Gerrard przez całe życie pracował na to, by zostać mistrzem Anglii. Po drodze zdobył najrozmaitsze puchary, z tym za wygranie Ligi Mistrzów na czele, ale gdy przyszedł moment, gdy należało wykopać piłkę daleko przed siebie, poślizgnął się, a Demba Ba z Chelsea dokonał reszty.

Na dwie kolejki przed końcem sezonu 2013/14 Liverpool stracił prowadzenie w tabeli na rzecz Manchesteru City i już go nie odzyskał. Tak, Steven, dziś zawodnik Los Angeles Galaxy, nigdy nie spełni marzenia życia. Chyba, że w roli trenera, co akurat wydaje się być całkiem realne.

Chwila największej traumy w karierze jest leitmotivem autobiografii wielkiego piłkarza. Wielkiego - to właściwe słowo. Przy próbie napisania przymiotnika „wybitnego” zadrżała mi ręka. Gerrard jest kwintesencją angielskości, w tym znaczeniu, że z jednej strony potrafił na boisku zachwycić, ale z drugiej ciągle czegoś mu brakowało do osiągnięcia doskonałości. Spełniony i niespełniony w jednym, i w klubie, i w reprezentacji.

Gerrard to więc człowiek z krwi i kości, co dobrze książce robi. Trzy ostatnie lata w barwach The Reds to w jego życiu okres burzy i naporu. „Cierpienia starego Stevena” - w tytule tej książki brzmiałoby nieźle, prawda?