Cierpienie – jedna z tajemnic człowieka

2002 r., krakowskie Błonia Fot. REUTERS/Vincenzo Pinto/FORUM

1994

4–5 STYCZNIA – spotkanie poświęcone pokojowi na Bałkanach z udziałem papieża, watykańskiego sekretarza stanu, 7 kardynałów oraz nuncjuszy apostolskich w Chorwacji, Słowenii i Bośni.

9 KWIETNIA – telegram do biskupów i wiernych Kościoła w Rwandzie w związku z wojną domową w tym kraju.

28 KWIETNIA – wypadek Jana Pawła II (złamanie kości udowej).

10 MAJA – Nelson Mandela został pierwszym czarnoskórym prezydentem RPA.

19 PAŹDZIERNIKA – prezentacja książki Jana Pawła II "Przekroczyć próg nadziei”.

1995

9–10 WRZEŚNIA – spotkanie z młodzieżą Europy w Loreto.

19 LISTOPADA – w wyborach prezydenckich wygrał Aleksander Kwaśniewski.

21 LISTOPADA – parafowano Układ z Dayton, kończący wojnę domową w byłej Jugosławii.

1996

5 LIPCA – urodziła się owca Dolly, pierwszy sklonowany ssak.

27 WRZEŚNIA – władzę w Afganistanie przejęli talibowie.

3 PAŹDZIERNIKA – Wisława Szymborska otrzymała Literacką Nagrodę Nobla.

6–15 PAŹDZIERNIKA – pobyt w Poliklinice Gemelli.

7–10 LISTOPADA – obchody 50. rocznicy święceń kapłańskich Jana Pawła II (z udziałem ok. 1500 kapłanów wyświęconych w 1946 r.).

15 LISTOPADA – prezentacja książki Jana Pawła II "Dar i tajemnica”.

19 LISTOPADA – papieska audiencja dla prezydenta Kuby Fidela Castro.

1997

31 MAJA – rozpoczęła się szósta pielgrzymka papieża Jana Pawła II do Polski.

12 LIPCA – do Wrocławia dotarła powódź tysiąclecia.

31 SIERPNIA – księżna Walii Diana i Dodi Al Fayed zginęli w wypadku samochodowym.

17 PAŹDZIERNIKA – Jerzy Buzek premierem.

1998

21 MARCA – papież rozpoczął podróż apostolską do Nigerii.

11 PAŹDZIERNIKA – kanonizacja s. Teresy Benedykty od Krzyża – Edyty Stein, Żydówki i zakonnicy, filozofa, zamordowanej w Oświęcimiu.

Droga nieprzerwanego męczeństwa

– Muszę o tym opowiedzieć, ponieważ jego droga była nieprzerwanym męczeństwem. I nie ma w tym stwierdzeniu przesady. Jan Paweł II ogromnie cierpiał fizycznie i na duchu, kiedy w pewnych okresach zmuszony był do znacznego ograniczenia czy wręcz przerwania zajęć związanych z pełnieniem misji Pasterza Kościoła powszechnego. "W jego życiu słowo »krzyż« nie jest jedynie słowem” – mawiał jego obecny następca na stolicy Piotrowej, kardynał Joseph Ratzinger. Może nie mówiłem dotychczas o jego cierpieniu, dlatego, że Karol Wojtyła nauczył się pozostawiać mu pewną przestrzeń, jest ono bowiem częścią ludzkiej egzystencji. Nauczył się współżyć z bólem, z chorobą. Było to możliwe przede wszystkim dzięki jego duchowości, dzięki osobistej relacji z Bogiem. (…) Należy pamiętać, że ból towarzyszył mu od samego dzieciństwa. (…) Pamiętam, że w chwili, gdy opuszczał Poliklinikę Gemelli powiedział, że był wdzięczny Bogu za ocalenie mu życia, ale także dlatego, że pozwolił mu stać się częścią wspólnoty chorych, przebywających razem z nim w szpitalu.

Kard. Stanisław Dziwisz, "Świadectwo”, w rozmowie z Gian Franco Svidercoschim, Wydawnictwo TBA Komunikacja Marketingowa Sp. z o.o.

Uprzywilejowana grupa

– Chorzy byli na pewno grupą uprzywilejowaną przez Jana Pawła II, nie tylko ze względu na jego osobiste przeżycia. Podczas pierwszej podróży do Meksyku w 1979 roku znalazł się w kościele wypełnionym przez kaleki, ułomnych i inwalidów. Jedna z towarzyszących mu osób opowiadała: "papież zatrzymał się przed każdym chorym i miałem wrażenie, że oddawał cześć każdemu z nich: pochylał się do nich, dokładał wszelkich starań, by zrozumieć, co do niego mówili, następnie głaskał ich po głowie”. Osoby odpowiedzialne za ceremonię zdały sobie szybko sprawę z tego, że podczas mszy odprawianych przez papieża podczas pielgrzymek duszpasterskich nie powinno znajdować się przed ołtarzem więcej niż trzydziestu chorych. W przeciwnym razie, wiedząc, że po odbytej mszy papież witałby się z każdym z nich z osobna, zostałyby opóźnione wszystkie zaplanowane kolejne spotkania. Pewnego dnia nie wzięto pod uwagę tej wskazówki. Przed barierkami została rozlokowana jedna grupa chorych, a tuż za nimi kolejna, około trzystu osób, z których wielu znajdowało się na wózkach inwalidzkich. Papież wezwał koordynatora uroczystości i kazał mu zrobić przejście, by mógł dojść do każdego chorego, aby się z nim przywitać.

Ks. Sławomir Oder, Saverio Gaeta, "Dlatego Święty”, Wydawnictwo Św. Stanisława BM

Jedna z tajemnic człowieka

"Cierpienie z pewnością należy do tajemnicy człowieka. Może nie tak jak on otoczone jest tą tajemnicą — tajemnicą szczególnie nieprzeniknioną. Sobór Watykański II dał wyraz tej prawdzie, że »tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego. Albowiem... Chrystus, nowy Adam, już w samym objawieniu tajemnicy Ojca i Jego miłości, objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie«. Jeżeli słowa te odnoszą się do wszystkiego, co składa się na tajemnicę człowieka, to z pewnością odnoszą się w sposób najszczególniejszy do ludzkiego cierpienia. Właśnie w tym punkcie owo »objawienie człowieka samemu człowiekowi i okazanie mu jego najwyższego powołania« jest nieodzowne. Bywa też – jak o tym mówi doświadczenie – szczególnie dramatyczne. Kiedy jednak wypełni się do końca i stanie się światłem życia ludzkiego, jest też szczególnie błogosławione. »Przez Chrystusa... i w Chrystusie rozjaśnia się zagadka cierpienia i śmierci«”.

Jan Paweł II, List Apostolski Salvifici doloris

Ożywiająca moc Boga

"Także w czasie choroby człowiek zostaje powołany, aby okazać podobne zawierzenie Panu i odbudować w sobie głębokie zaufanie do Tego, który »leczy wszystkie (...) niemoce«. Kiedy człowiekowi wydaje się, że nie ma już szans na odzyskanie zdrowia — tak, że chciałby zawołać: »Dni moje są podobne do wydłużonego cienia, a ja usycham jak trawa« – nawet wówczas wierzący jest pełen niezłomnej ufności w ożywiającą moc Boga. Choroba nie pogrąża go w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci, ale raczej wołać z nadzieją: »Ufałem, nawet, gdy mówiłem: "Jestem w wielkim ucisku«”.

Jan Paweł II, encyklika Evangelium vitae, o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego