Cierpliwość

Wyszło czarno na białym, że i Wisła, i Cracovia mają na poszczególnych pozycjach lepszych piłkarzy. Lepszych w teorii, ale nie na boisku. Co z tego bowiem, że krakowianie zatrudnili jednostki, które stać na indywidualne popisy, skoro wespół w zespół nie są w stanie dokonać niczego znaczącego?

Fakty są takie, że obecnie to niecieczanie są wyżej notowani w ekstraklasie. I to znacznie wyżej, skoro przed wiosenną częścią rozgrywek zajmują miejsce tuż za podium, a krakowskie ekipy walczą o przeżycie w dolnej połówce tabeli.

Jak każda jedenastka, tak i nasza musiała mieć trenera, i tu dochodzimy do sedna. Nie kto inny, jak właśnie Czesław Michniewicz stał się największą wartością obecnej ekipy spod Tarnowa. Dodajmy, że nasze zestawienie nie przewiduje kategorii Właściciel Roku, a gdyby takowa była, to i w niej palmę pierwszeństwa dzierżyliby niecieczanie.

Danuta i Krzysztof Witkowscy wprowadzili do ekstraklasy nie tylko drużynę, ale i etykę pracy. Składa się na nią m.in. szacunek dla zatrudnianych pracowników i cierpliwość. Jednego i drugiego brakuje wielu innym zarządcom klubów. Najbardziej cierpią na tym trenerzy, których zwalnia się z pracy jednym gestem. Czynili tak często i Bogusław Cupiał, i Janusz Filipiak.

Pierwszego w futbolu już nie ma, drugi zdaje się wyciągać wnioski z przeszłości, skoro Jacek Zieliński mimo kiepskiej jesieni poprowadzi zespół „Pasów” podczas treningu noworocznego i kolejnych.

O wiele większy dylemat ma zarząd Wisły i wciąż nie potrafi znaleźć dobrego rozwiązania. Zapewne byłoby nim pozostawienie w roli asystenta Radosława Sobolewskiego i zatrudnienie fachowca w miejsce pierwszego z trenerów, czyli Kazimierza Kmiecika. Akurat w tym przypadku wdrożenie cierpliwego oczekiwania na wyniki może się skończyć katastrofą, skoro dotychczasowe efekty współpracy egzotycznego duetu to odpadnięcie z Pucharu Polski, marny remis w derbach i miejsce poza pierwszą ósemką w tabeli. Nie mówiąc o skandalicznej porażce w Chorzowie, zwieńczonej potężną awanturą w szatni.