Co myślą o walentynkach?

   Zuza (21 lat), studentka II roku: - Nie lubię tego dnia, bo właśnie w Dniu Zakochanych rozstałam się z chłopakiem. Nie pomogła magia ani mnóstwo czerwonych serduszek. Zerwał ze mną i tyle.
   
   Anula (20 lat), studentka:
- Zawsze lubiłam dostawać prezenty, więc i te walentynkowe lubię. Jeśli nawet serduszko jest tandetne, a czekoladowy lizak nie tak dobry jak mleczna z orzechami, to są one powodem do uśmiechu, a czasami pretekstem do tego, by dać buziaka chłopakowi. A to też może być bardzo słodkie.
   
   Julia (14 lat), uczennica gimnazjum: - Fajnie jest dostawać kartki od nie wiadomo kogo i zastanawiać się, czyja inwencja się za nimi kryje. Sama wysyłam kilka walentynek i czekam cierpliwie na to, czy ktoś je rozszyfruje. To czasami jedyny sposób, żeby odważyć się przekazać coś miłego sympatycznemu chłopakowi albo otrzymać sygnał od kogoś bardzo nieśmiałego.
   
   Michał (20 lat), student:
- Jest to dzień, w którym chcę zabrać moją dziewczynę na romantyczną kolacyjkę. Pogadamy, pośmiejemy się, pewnie poprzytulamy... Myślę, że takich ciepłych wieczorów nigdy nie jest za wiele.
   
   Krystian (35 lat): - Nie kupuję tego dnia tandetnych serduszek ani pluszowych poduszek, z którymi nie wiadomo co potem zrobić, ale lubię zrobić niespodziankę bliskiej sercu osobie. Niech to będzie bukiecik kwiatków, flakonik perfum albo butelka dobrego szampana, którą wypijemy we dwoje. Dzień Zakochanych może trwać przez cały rok.
   
   Stanisław (70 lat), emeryt: - Dzień Świętego Walentego to Dzień Zakochanych? A tak, mówili w radiu. Kupię żonie jakiś drobiazg, ale niekoniecznie
14 lutego. Ilekroć mam jakiegoś zaskórniaka, to przynoszę jej kwiatek albo chociaż drożdżówkę, taką świeżutką, z lukrem.
Zebrała MLK