Co nam dolega po pięćdziesiątce? Samotność

Samotność osób starszych to znak naszych czasów. Rodziny wielopokoleniowe, w których senior spełniał ważną funkcję i cieszył się szacunkiem, właściwie już nie istnieją. Młodzi mieszkają osobno, coraz częściej oddaleni tysiące kilometrów. Stopniowo ubywa przyjaciół, ciosem jest śmierć współmałżonka.

Poczucie samotności rodzi zagrożenie depresją, a stąd już tylko krok do wielu chorób somatycznych i znaczącego pogorszenia jakości życia. Samotność sprzyja wszelkim chorobom neurodegeneracyjnym – w tym chorobie Alzheimera (u samotnych ryzyko wzrasta podwójnie). To wynik badań uczonych z Uniwersytetu w Chicago Rush, którzy przez cztery lata monitorowali grupę 800 osób w wieku 70-90 lat. Co roku mierzono ich subiektywne poczucie osamotnienia stosując specjalne kwestionariusze, a także biorąc pod uwagę liczbę krewnych i przyjaciół oraz częstotliwość ich wizyt, jak również częstotliwość spotkań towarzyskich.

W ostatnich latach przeprowadzono także liczne badania dotyczące związku pomiędzy odczuwaniem samotności a chorobami serca. Okazało się, że samotność stanowiła ważny niezależny czynnik ryzyka porównywalny do czynników fizycznych. A mieszkający samotnie pacjenci po zawale niemal dwukrotnie częściej w ciągu kolejnych sześciu miesięcy doświadczali drugiego zawału – prawdopodobieństwo śmierci jest więc u nich wyższe niż u osób żyjących wśród bliskich.

Psychologowie z Brigham Young University, którzy przeanalizował 148 badań z udziałem ponad 300 tys. ludzi, ustalili, że samotność jest prawie tak niebezpieczna jak palenie papierosów i bardziej zagrażająca zdrowiu niż brak fizycznej aktywności lub otyłość.

Geriatrzy z Uniwersytetu Kalifornijskiego przez 6 lat monitorujący stan zdrowia osób 60+ udowodnili, że samotność prowadzi do spadku zdolności funkcjonalnych i wcześniejszej śmierci. Potwierdzili, że izolacja jest związana m.in. z chorobami serca, nadciśnieniem, depresją, otępieniem i osłabioną odpornością.