Co to jest Polska

Zbigniew Bartuś: KWADRATURA KULI

Obaj – maniacy sportu – szukali w tamtejszych mediach wieści z Polski. Natrafili na dwie fotorelacje. Pierwsza przedstawiała naparzanki biało-czerwonych kiboli z parszywymi fanami niecnego kniazia Pożarskiego. Druga pochodziła z trybun, które – jak wynikało z fotek – zostały całe zasłonięte przez arcykształtne piersi niejakiej Natalii Siwiec, „typowej Polki”.

Koledzy zapytali tubylców o komentarz. W sensie: co wy sobie, kochanieńcy, na tej podstawie o Polsce myślicie? Madhur z Bangalore odparł szczerze, że jak tak patrzy na te fotki, to widzi waleczność i piękne kobiety. To samo Jonas z Melbourne. Koledzy, którzy zaraz podzielili się tym odkryciem, doszli do wniosku, że w sumie nieźle. Dzięki udanie wyeksponowanej ślicznotce mało kto zauważył naszą sportową wtopę, a dzięki sugestywnym ujęciom i całkowitemu brakowi wiedzy o dalekim kraju nad Wisłą (co to Wisła?!) niektórzy uznali kiboli za walczących o honor patriotów.

Koledzy wrócili wczoraj do kraju i słyszą na dzień dobry hitowy dowcip (?) tego (?) sezonu. Komisja konkursowa przepytuje kandydata na szefa rady nadzorczej w spółce skarbu państwa: „Czy ma pan odpowiednie kwalifikacje?”. Odpowiedź kandydata: „Hmmmm...yyyy....noooo... Nie rób sobie jaj, tato!”.

W dodatku siatkarze przegrywają z Bułgarią, Radwańska z Niemką, dachy z trąbami, Telewizja Trwam z Polo TV, a Powstanie Warszawskie z Madonną, tak że nawet my, Polacy, sami nie wiemy, co mamy o sobie myśleć. Nadzieja w lekkoatletach (albo jednak siatkarzach?) – może na chwilę odwrócą naszą uwagę od problemów i klęsk, napompują nasze serca wiarą, a nasz patriotyzm – radością i szczęściem. W najgorszym razie pozostanie nam honor i piękno kobiet.