Czas zacząć strzelać

– Czy kibice Sandecji mogą być zadowoleni z Pańskich występów? Jako gracz mający za sobą sporo meczów w ekstraklasie oczekiwany był Pan w Nowym Sączu jako człowiek, który w pojedynkę rozstrzygnie na korzyść „Biało-czarnych” niejedno spotkanie.

–Na to pytanie najlepiej będzie odpowiedzieć po zakończeniu sezonu. Rozumiem, że panu chodzi o samokrytykę. Rzeczywiście, biję się w piersi i zdaję sobie sprawę, że sądeccy fani mają prawo czuć się nieco zawiedzeni. Drużynie, z różnych względów, także pozasportowych, kiepsko się wiedzie. A i ja sprowadzony zostałem tutaj nie tylko po to, żeby uganiać się po boisku za piłką, ale też żeby kierować ją do siatki przeciwników. A z tym najlepiej nie jest. Najwyższy czas, by to zmienić. Ale powtarzam: z generalną oceną wstrzymajmy się do ostatniego meczu. Trochę jeszcze ich zostało.

– Wspomniał Pan o swej kiepskiej skuteczności. Gdy w przegranym 1:2 meczu z Chojniczanką zdobył Pan wreszcie swoją pierwszą bramkę dla Sandecji, sympatycy MKS mieli nadzieję, że przełamał Pan strzelecką niemoc i wkrótce posypią się kolejne gole w Pana wykonaniu. Tymczasem znowu coś się zacięło.

– Z tym strzelaniem bramek to nie taka prosta sprawa. Staram się jak mogę, szukam dla siebie miejsca na boisku i wciąż jakoś nie wychodzi. Stwarzamy sobie zbyt mało sytuacji do zdobywania goli, a jeśli już do nich dochodzimy, to nie potrafimy ich wykorzystać. Stąd niezasłużone, przynajmniej w moim przekonaniu, przegrane z Wisłą Płock czy Wigrami Suwałki. Dość przypomnieć, że we wszystkich wiosennych meczach zaledwie trzy razy trafiliśmy do bramki przeciwników.

– Co miał Pan na myśli napomykając o pozasportowych przyczynach waszych niepowodzeń?

– To raczej nie ja powinienem się o nich wypowiadać. Ale skoro pan nalega... Nie odkryję Ameryki stwierdzając, że trener Dariusz Wójtowicz dysponuje zbyt wąska kadrą zawodniczą. Właściwie w każdym, stoczonym dotąd meczu brakowało dwóch, trzech zawodników z podstawowego składu. A to kontuzje, a to wykluczenia za kartki. Szkoleniowiec musiał więc eksperymentować z zestawieniem, co na pewno nie wpływało korzystnie na zgranie drużyny. Wszystko na szczęście wskazuje na to, że w czekającym nas szalenie istotnym spotkaniu z Bytovią wystąpimy wreszcie w optymalnym składzie. Do gry powróci podpora obrony Dawid Szuftyn. Uważam, że gdyby mógł zagrać w Suwałkach, to tego meczu byśmy nie przegrali. Przytrafiły się nam bowiem trampkarskie błędy w defensywie.

– Pamięta Pan, jakim wynikiem zakończył się mecz z Bytovią w rundzie jesiennej?

– Sandecja przegrała 1:6?

– No właśnie...

– To dodatkowy czynnik, który powinien nas zmobilizować. I zapewniam, że będziemy ze wszystkich sił dążyli do rewanżu. Chociaż teraz liczą się głównie punkty i naszym celem będzie sięgnięcie po ich komplet. Mam jednak przeczucie, że widzowie obejrzą w sobotę sporo bramek i że to my zdobędziemy o jedną więcej. Pamiętajmy przy tym, że Bytovia również będzie walczyć o wszystko s tym meczu. A ma ona w swoich szeregach kilku bardzo doświadczonych graczy z ekstraklasową przeszłością. Zapowiada się zatem bitwa na noże.

– Trenerem Bytovii jest obecnie Tomasz Kafarski. Nie jest to dla Pana postać anonimowa.

– Rzeczywiście. Pan Kafarski był szkoleniowcem Cracovii, gdy ja w niej występowałem. To dla mnie taki dodatkowy smaczek.

– Dariusz Wójtowicz wystawiał Pana dotąd na pozycji skrzydłowego lub napastnika. W której roli czuje się Pan lepiej?

– Jeśli mam być szczery, to jest mi to obojętne. Dobrze czuję się na obu pozycjach.

– Czy dzisiaj, z perspektywy czasu nie żałuje Pan, że związał się kontraktem właśnie z Sandecją?

– Nie, nie żałuję, chociaż, jak powtarzam, na pełną ocenę przyjdzie czas dopiero po zakończeniu rozgrywek. Jedno jest istotne: odnajduję w Nowym Sączu i jego okolicach swoje klimaty: bliskość natury, przyroda jest na wyciągnięcie ręki.

– W głębi duszy pozostaje Pan jednak „Pasiakiem”? To właśnie w Cracovii spędził Pan swe najpiękniejsze futbolowe lata.

– Cracovia to klub, który rzeczywiście leży głęboko w moim sercu. Ale przecież Sandecja jest z nią zaprzyjaźniona...