Czosnek – naturalny antybiotyk

Zalety czosnku znane są od wielu wieków – niektóre źródła podają, że roślina towarzyszy ludziom już 5 tysięcy lat. Została udomowiona prawdopodobnie w Azji Środkowej. Najstarszą wzmiankę o czosnku ujawniono przy odczytywaniu pisma klinowego. O czosnku pisze też Biblia, indyjskie wedy oraz Homer. W Egipcie otaczany był kultem, doceniany był także w starożytnej Grecji i Rzymie, a do Europy dotarł wraz z rzymskimi podbojami. Zadomowił się także w Polsce – jako przyprawa i lek. „Zielnik Syreniusza” wydany drukiem w 1613 r. podaje aż 100 zaleceń leczniczych, w których czosnek znajduje zastosowanie.

Odkrycia naukowe w XX w. potwierdziły wiele z właściwości leczniczych czosnku i ugruntowały jego pozycję jako rośliny leczniczej i przyprawowej. Główki czosnku są zasobne w liczne sole mineralne (m.in. potasu, wapnia, magnezu) oraz rzadkie mikroelementy (m.in. kobalt, chrom, nikiel), zawierają związki flawonoidowe, aminokwasy, saponiny, cukry, związki śluzowe, witaminy (B1, B2, PP, C, prowitamina A). Ale najcenniejsze w czosnku są olejki eteryczne bogate w siarczki i allicynę – związek o charakterystycznym ostrym zapachu.

Dzięki allicynie (uważanej za główny związek warunkujący farmakologiczne działanie czosnku) i innym substancjom czosnek działa jak antybiotyk – ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwrobacze. Z powodzeniem działa na takie bakterie jak gronkowiec złocisty, paciorkowce, pałeczki okrężnicy, otoczkowce, nie dając skutków ubocznych (nie niszczy – jak antybiotyki – naturalnej flory bakteryjnej).

Czosnek zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, chroniąc jednak przed zgagą, działa żółciopędnie i przeciwskurczo-wo, wpływa korzystnie na drogi oddechowe, reguluje florę bakteryjną i sprzyja lepszemu ukrwieniu naczyń wieńcowych. Obniża poziom cholesterolu – uważany jest za środek antymiażdżycowy – oraz ciśnienie krwi. Czosnkowi przypisuje się profilaktyczne działanie antynowotworowe. Ponadto, dzięki obfitości antyutleniaczy – odmładza.