Czuję, więc myślę

Na fundamencie jednego zdania Susan Sontag zbudowała całe swoje twórcze życie, które od najmłodszych lat wypełniał czas spędzany na czytaniu arcydzieł literatury, a później na pisaniu naukowych i publicystycznych tekstów oraz książek. Nieprzenikniony umysł amerykańskiej intelektualistki, autorki tak przełomowych dla kultury esejów „Przeciw interpretacji” i „Zapisków o kampie” oraz zbioru „O fotografii”.

Jaka była na co dzień, w obcowaniu z innymi? Jak zachowywała się w trakcie kurtuazyjnych rozmów? Co ceniła w ludziach, a czego nie mogła znieść? Susan Sontag, jakiej nie znaliśmy, odkryjemy w książce „Myśl to forma odczuwania”, która jest rodzajem wywiadu z mentorką intelektualistów na całym świecie. Książkę wydała krakowska oficyna Karakter.

Rozmowę z Sontag przeprowadził Jonathan Cott w 1978 r. – dziennikarz, redaktor kultowego pisma „Rolling Stone”. Na łamach pisma ukazała się zaledwie jej część. Teraz wywiad został opublikowany w całości. Przyjemność czerpana z lektury książki jest ogromna. Czytelnik, za sprawą warsztatowych umiejętności Cotta i jego daru prowadzenia rozmowy, ma poczucie, jakby siedział twarzą w twarz z Susan Sontag w jej nowojorskim mieszkaniu i płynął z nurtem jej myśli.

Rozmowa zaczyna się od literatury i eseju Sontag „Choroba jako metafora”, nad którym pracowała, zmagając się z nowotworem. „Wszystko, co mi się przydarza, daje okazję do rozmyślań” – mówi Sontag. Myślenie uruchamia z kolei proces pisania, który jest dla Amerykanki „obejmowaniem, byciem obejmowanym”.

Ten opis aktu doskonale oddaje charakter jej twórczych zmagań. W trakcie rozmowy padają też tytuły książek, do których odwołuje się intelektualistka. Odsłania jednak nie tylko swoje literackie, ale też i osobiste fascynacje. Otwarcie opowiada o seksualności, słabościach i wyborach, które nie zawsze kończyły się dla niej dobrze. „Myśl...” to lektura obowiązkowa zarówno dla miłośników Sontag, jak i tych, którzy nic o niej nie wiedzą.