Czy radni powinni kandydować do Sejmu?

Niespełna rok temu obiecywali nam, jak bardzo będą dbać o rozwój i dobro lokalnej społeczności. Kandydując na radnych tak naprawdę deklarowali, że będą pracować w samorządzie przez całą kadencję, a więc pięć lat. Nie minął jeszcze rok, a już zamarzył im się Sejm. To złamanie umowy z wyborcami, jaką zawarli w ubiegłym roku podczas kampanii i przy urnach wyborczych.

Będą się teraz tłumaczyć, że w Warszawie mogą więcej zrobić dla regionu. Ale tak naprawdę radni zajmują się zupełnie czymś innym niż posłowie i tylko ci najbardziej wpływowi parlamentarzyści są w stanie wykorzystać swoją pozycję w stolicy do zapewnienia dodatkowych korzyści regionowi, z którego się wywodzą. Większość posłów zniknie w 460-osobowym Sejmie i będzie stanowić tylko sprawną maszynkę do głosowania zgodnego z wolą ugrupowania, które ich wystawiło.

Nie bez znaczenia jest fakt, że poseł to już praca zawodowa, a radny to tylko praca społeczna - wprawdzie wynagradzana, ale kilka razy słabiej niż zasiadanie w Sejmie. Chodzi też o prestiż - bo poseł czy senator brzmi dumniej niż radny.

Ale nie ma się co obrażać na radnych, którzy chcą mieć wyższy status i prestiż. Kariera w polityce to przecież zdobywanie kolejnych szczebli życia publicznego - od sołectw czy dzielnic, poprzez gminy, powiaty i województwa aż do ogólnopolskiej sceny politycznej, czyli Sejmu. Wprawdzie teraz radnych chętnych do posłowania jest więcej niż zwykle, ale przecież większość obecnych posłów kiedyś zaczynało od samorządów.

I co najważniejsze - to wyborcy decydują, którzy politycy taką karierę powinni robić. I mogą zwolnić radnych z obowiązku realizacji obietnic sprzed roku.