Czym żył Kraków

Plany te przedstawiono i omówiono na komisji rady miasta dla spraw oświatowych, kulturalnych, społecznych i zdrowotnych.
Na wstępie posiedzenia komisji w magistracie zreferowana została sprawa projektu zabudowy pl. św. Ducha, obejmująca zarówno uporządkowanie samego placu, jak i odnowienie i przystosowanie do wymagań estetyki i potrzeb miasta grupy zabudowań poduchackich pomiędzy pl. św. Ducha, ul. Szpitalną, św. Marka i św. Krzyża.

W wyniku narad uchwalono wnioski magistratu, które miały zostać przedstawione radzie miejskiej. I tak w „Domu pod Krzyżem”, po przeprowadzeniu wewnętrznych adaptacji, miało znaleźć się Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, „ilustrujące dzieje, życie i kulturę miasta w ciągu wieków”. Przyległa renesansowa oficyna służyć miała na cele magazynów i pracowni konserwatorskich. Natomiast podwórze „Domu pod Krzyżem” przemienione miało zostać na lapidarium miejskie. W kompleksie przy narożniku ulic św. Marka i św. Krzyża (dawny klasztor Duchaczek) zburzone miały zostać bezwartościowe przybudówki oraz drewniany barak zwany dioramą, przez co miał stworzyć się należyty widok na gotycki masyw kościoła św. Krzyża.

Zachowany miał zostać natomiast budynek poszkolny od strony kościoła i po właściwych adaptacjach wykorzystany na potrzeby miejskie. Sąsiadujący z nim narożny budynek, mieszczący magazyn kostiumów teatralnych teatru im. Słowackiego, nie posiadał żadnej wartości zabytkowej i miał zostać zburzony. Na jego miejscu stanąć miał dwupiętrowy gmach Archiwum Aktów Dawnych Miasta Krakowa, opatrzony na parterze malowniczą kolumnadą i podcieniami.

„Nowy ten budynek zapewni wygodne pomieszczenie dla drogocennych zbiorów Archiwum Aktów Dawnych M. Krakowa oraz zapewni normalny tok prac badawczych w tej nowej placówce naukowej. Całość projektu uporządkowania pl. św. Ducha odpowiada w pełni postulatom natury estetycznej i konserwatorskiej i otrzymała już aprobatę Rady art. i naczelnych władz konserwatorskich” – pisał „IKC”. Projekt miał być stopniowo realizowany w ciągu najbliższych lat, stosownie do potrzeb gminy i w miarę posiadanych środków.