FLESZ - Podatek od psa
Za kilka dni minie 30 lat od śmierci Andrzeja Zauchy. 10 października 1991 roku został zastrzelony, wraz z aktorką Zuzanną Leśniak, przez jej męża. Wychodzili właśnie z prób do spektaklu Teatru STU „Pan Twardowski”. Tragiczna śmierć artysty i narosłe wokół wydarzeń, które do niej doprowadziły to temat, którego, pisząc o Andrzeju Zausze, nie da się uniknąć, ale Szubrychtowi udało się zachować proporcje – nie tylko w tej kwestii. Zresztą, autor zastrzega, że nie szukał sensacji w biografii Zauchy - w dobie wyznaczników klikalności i Pudelka, rzecz warta odnotowania. - Nie piszę o tragicznej, głośnej śmierci Zauchy, lecz o jego barwnym życiu, na przekór peerelowskiej szarzyźnie – mówi Szubrycht.
Jak przystało na dziennikarza muzycznego, głównym punktem zainteresowania autora pozostaje więc muzyka i miejsce Andrzeja Zauchy w jej nurtach. Jednym z mitów, które z tej kwestii rozwiewa Jarek Szubrycht jest przekonanie o samorodnym talencie Zauchy, który zaśpiewałby wszystko bez większego trudu. Pewnie tak, mówi Szubrycht, ale przeczytacie Państwo i o trudzie kształcenia głosu, i o doskonaleniu umiejętności instrumentalisty. Odkryty przypadkiem talent muzyczny Andrzeja Zauchy, wybrzmiewającym od popowych piosenek po jazzowe standardy, muzyczne początki u boku ojca i wuja, chałturzenie do kotleta i znakomite płyty, a wszystko to na tle wyjątkowej w tamtym czasie artystycznej atmosfery Krakowa oraz „równie barwnym, co siermiężnym PRL-u, wreszcie o życiu w trasie i o tym, co dotąd pozostawało za kulisami”.
Wydawnictwo zapowiada książkę jako pierwszą kompletną biografię artysty i rzeczywiście, Jarek Szubrycht odrobił starannie lekcję z bycia biografem (niby oczywiste to rzeczy, ale sami Państwo wiedzą, jak wiele biografii jest na bakier z docieraniem do źródeł), rozmawiał z przeszło sześćdziesięcioma osobami z otoczenia artysty – od cioci, która go wychowywała, córki, przez kolegów ze szkolnej ławy, przyjaciół i znajomych, muzyków i realizatorów, z którymi nagrywał i koncertował, autorów piosenek, które śpiewał, aż po gwiazdy estrady, z którymi dzielił scenę, współpracował i konkurował, przesiedział tez swoje w czytelniach – notki prasowe, wywiady, wspomnienia o Zausze w książkach poświęconych innym artystom – zebrały się na pokaźną bibliografię.
Ten materiał rzuca światło na Zauchę – „wokalistę obdarzonego niezwykłą barwą i skalą, a także saksofonistę i perkusistę, męża i ojca, przyjaciela, faceta tryskającego humorem, brata łatę bez krzty gwiazdorstwa” i, mam nadzieję, że i Państwo odtworzą na Spotify czy winylach „Byłaś serca biciem”, „Nie przerywajcie zabawy” czy „C’est la vie - Paryż z pocztówki”, a potem zabiorą się za „Życie, bierz mnie”.
Jarek Szubrycht
„Życie, bierz mnie. Biografia Andrzeja Zauchy”
Wydawnictwo Literackie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
