DĄB, ZUPA, ZĄB...

Marcin Wolski: SPRAWKI Z WARSZAWKI

Informacjom na temat rozmaitych protez, które mają go podtrzymać (głownie na duchu), towarzyszą poszukiwania winowajcy. Jedni twierdza, że winne są rozmaite terapie, aplikowane w ostatnich wiekach, klęski żywiołowe, które go nawiedzały, szkodniki z chrząszczem opiętkiem na czele lub po prostu starość.

Nawet tak zwykle czujne TVN 24 przegapiło najważniejszą z przyczyn. Bartek ginie przez niewłaściwe zaangażowanie polityczne. Przeszło rok temu wystąpił w klipie wyborczym Kaczyńskiego. No i się doigrał.

Co innego, gdyby odpowiedzialnie przystąpił do jakiejś innej kampanii – poparcie SLD z Napieralskim na czele, sprawiłoby, że wyrosłyby na nim gruszki, a na pewno jabłka, PSL ułatwiłyby dopłaty bezpośrednie do każdej gałęzi i dębowi przestałoby się kalkulować umierać, a zresztą ciągnąłby unijny szmal długo po własnej śmierci. A w PO? Przy dobrym pi–arze uwiąd zostałby przedstawiony jako rozwój. Gdyby to nie pomogło, poszedłby pod topór jako zawalidroga, przeszkadzająca w budowie autostrad, zmurszały symbol ciemnogrodu i wstecznictwa, tak jak inne Bartki wycofane z naszej historii i literatury – Bartek Zwycięzca – plama na świetlanej drodze polsko–niemieckiego pojednania, czy Bartosz Głowacki, dewastujący pod Racławicami ciężki sprzęt bojowy, wypróbowanego rosyjskiego sojusznika polskiej monarchii, w dodatku za pomocą nieregulaminowej kosy i czapki.

Po splantowaniu terenu na miejscu dębu posadzono by o wiele bardziej postępową palmę albo kaktus – symbol wielokulturowości, dla pewności pomalowany na tęczowo. Niewykluczone, że za radą Janusza Palikota wzniesiono by dąb z gumy, np. o imieniu Biedroń.

Protesty ekologów skandujących "Ząb–zupa–dąb” zostałyby stłumione na mocy uchwały o ochronie informacji niejawnych, a Trybunał w Strasburgu orzekłby, że wiekowy dąb skorzystał po prostu z przysługującego wszelkim istotom żywym dobrodziejstwa dobrowolnej eutanazji.