Dając - bierzemy dwukrotnie

- Współorganizowałaś grupę ponad 30 wolontariuszy hospicyjnych w swoim liceum, założyłaś Oazę Dzieci Bożych w parafii. Bierzesz sprawy w swoje ręce. Co popycha Cię do działania?

- Wolontariat daje mi taką niezwykłą siłę, która później wywołuje chęć działania. To pcha mnie do tego, żeby dać - dać z siebie innym i móc widzieć ludzi szczęśliwych dlatego, że po prostu jest się przy nich. Osoby w hospicjum potrafią czekać na korytarzu już godzinę wcześniej, zanim przyjdziemy. Jest w nich radość z tego, że przychodzimy, z samej naszej obecności.

- Na czym polegają wasze odwiedziny w Hospicjum św. Łazarza?

- Staramy się umilić czas ludziom, którzy tam są, którzy na co dzień zmagają się z rozmaitymi cierpieniami, problemami, przeciwnościami losu. Chcemy oderwać ich od tej codzienności. Są tam osoby w ciężkim stanie, ale tak naprawdę - gdy się do nich przyjdzie - już sam uśmiech, fakt, że chcemy z nimi przebywać, dużo im daje. Raz idziemy z koncertem wokalnym, raz z koncertem instrumentalnym, innym razem robimy wspólnie kartki świąteczne...

- Czy trudno jest godzić takie zaangażowanie z nauką?

- Poświęcam na nie tyle czasu, na ile pozwalają mi moje obowiązki - szkolne, domowe. Raz jest to więcej, raz mniej. Staram się godzić jedno z drugim, nie zaniedbywać niczego i mieć czas na wolontariat. To również wielkie obciążenie psychiczne, gdy się całą sobą angażuję i jestem organizatorem, osobą odpowiedzialną. Dlatego czasami, gdy już nie daję rady, muszę odpocząć dwa tygodnie.

- Jak zachęciłabyś do zaangażowania się tych, którzy nigdy tego nie robili, a tylko np. grają w gry komputerowe?

- Grając w gry, nie jesteśmy w stanie nic dać innym. A angażując się, jesteśmy w stanie zobaczyć radość i niezwykłą wdzięczność drugiej osoby, która potrafi dać motywację do dalszego działania. Dając - bierzemy dwukrotnie.