Dałem z siebie wszystko

Występ na torze w Soczi będzie dla Konrada Niedźwiedzkiego już trzecim olimpijskim startem FOT. WACŁAW KLAG

- Myślę, że można być zadowolonym z indywidualnych startów. Trochę niepocieszony jestem z występu drużyny, bo powinniśmy byli znaleźć się wyżej (5. i 10. miejsce - przyp. AB).

- Na 1500 m raz Pan wygrał, a raz przegrał z kolegą z kadry, Zbigniewem Bródką.

- Tak? A rzeczywiście. Jakoś nie zwracam na to uwagi. Zbyszek to nie jest dla mnie szczególny przeciwnik, traktuję go jak każdego innego, Juskowa czy Davisa. Staram się nie "napinać" na tę rywalizację.

- Można było za Atlantykiem uzyskać jeszcze lepsze czasy?

- Na ten moment dałem z siebie wszystko, co byłem w stanie. Może trochę można było zyskać przy zmianie torów, przy tak wyrównanej stawce ważne są wszystkie elementy. Na 1500 m chciałem pojechać poniżej 1.43 minuty, brakło mi 12 setnych, więc nie ma co narzekać. Szykowanie szczytu formy na listopad, gdy w lutym są igrzyska olimpijskie, nie byłoby najmądrzejsze. Te pierwsze pucharowe zawody były po to, żeby pokazać się z jak najlepsze strony i wywalczyć kwalifikację olimpijską. To się praktycznie już udało.

- To że w Calgary i Salt Lake City jest dużo "szybszy" lód niż w Europie, gdzie częściej startujecie, bardziej pomagało czy przeszkadzało?

- My bardzo rzadko jeździmy za oceanem. W Calgary trzeba było się przyzwyczaić do innych warunków. Wyciągnęliśmy wnioski i w Salt Lake City już było lepiej. Dwukrotnie byłem w czołowej "dziesiątce", a straty do zawodników, którzy preferują "szybki" lód, nie były ogromne. Wiadomo, że na przykład Amerykanin Davis lepiej potrafi to wykorzystać, bo ma tam możliwość częstszych treningów. Wkrótce będą zawody na torach podobnych do tego, który jest w Soczi (w Astanie i Berlinie - przyp.). Sądzę, że wyniki będą bardziej miarodajne. Teraz mieliśmy czasy na poziomie 1.43, myślę, że w Soczi 1.46, czy 1.45 z "hakiem", powinno dać medal.

- W rywalizacji drużyn, w której liczyliście na wywalczenie kwalifikacji, zaczęliście dobrze, od 5. miejsca. Później była 10. lokata. Czy to tylko efekt tego, że zamiast Jana Szymańskiego, który się rozchorował, w zespole z Panem i Bródką pojechał Roland Cieślak?

- Nawet patrząc na nasze indywidualne wyniki, widać, kto jest mocniejszy. Janek w Calgary pobił rekord na 5 kilometrów, na 1500 m miał czas 1.44, a Roland 1.47. To inny poziom, a nie da się tak nagle przeskoczyć na wyższy. Już wcześniej mówiłem, że stawka jest bardzo wyrównana, więc jeśli chcemy liczyć na awans na igrzyska, to cała nasza trójka musi jeździć na swoim najwyższym poziomie. Ta choroba pokrzyżowała nam plany. Liczyliśmy, że po dwóch zawodach Pucharu Świata będziemy w miarę spokojni o kwalifikację, a zrobiło się trochę nerwowo. Spadliśmy w klasyfiakcji na 7. miejsce (awansuje 7 najlepszych ekip i gospodarze Rosjanie - przyp.), trzeba się będzie sprężyć.

Rozmawiał Artur Bogacki