Dar z samego siebie

Fot. Paolo Coco/REUTERS/FORUM

2005

8 KWIETNIA – na placu św. Piotra w Rzymie odbył się uroczysty pogrzeb Jana Pawła II pod przewodnictwem dziekana Kolegium Kardynalskiego kard. Josepha Ratzingera. Był to jeden z największych pogrzebów w dziejach świata. Do Rzymu przybyło ponad 70 prezydentów i premierów oraz 2 miliony wiernych. W tłumie widać było transparenty z napisem "Santo subito”, czyli "Święty natychmiast”.

19 KWIETNIA – w drugim dniu konklawe, po czterech głosowaniach kard. Joseph Ratzinger został wybrany papieżem. Przyjął imię Benedykt XVI.

9 MAJA – prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Jose Saraiva Martins wydał reskrypt informujący, że Benedykt XVI zezwolił na odstąpienie od wymaganego przez przepisy kościelne okresu 5 lat od śmierci danej osoby i na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II od zaraz.

13 MAJA – rocznica zamachu na Jana Pawła II.

3 CZERWCA – Benedykt XVI mianował abp. Dziwisza metropolitą krakowskim.

28 CZERWCA – nastąpiło oficjalne rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego w diecezji rzymskiej. Zaprzysiężeni zostali członkowie trybunału beatyfikacyjnego. Postulatorem sprawy mianowany został polski duchowny ks. Sławomir Oder.

4 LISTOPADA – nastąpiło rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego w archidiecezji krakowskiej.

2006

29 STYCZNIA – w wypowiedzi dla włoskiego radia RAI ks. Oder potwierdził pogłoski, że ustalono już cud, który będzie podstawą do wyniesienia papieża Polaka na ołtarze.

MARZEC – we Francji rozpoczęło się postępowanie kanoniczne w sprawie cudu przypisywanego wstawiennictwu Jana Pawła II.

1 KWIETNIA – w katedrze wawelskiej zakończyła się ostatnia sesja trybunału pomocniczego w procesie beatyfikacyjnym Jana Pawła II. Sporządzone w trzech egzemplarzach akta procesu, zawierające m.in. zeznania świadków osobiście znających Jana Pawła II, zostały zamknięte i opieczętowane.

27 MAJA – podczas pobytu w Kalwarii Zebrzydowskiej w ramach swej podróży do Polski papież Benedykt XVI wyraził nadzieję na "rychłą beatyfikację i kanonizację Jana Pawła II”.

Dar z samego siebie

"Co pozostawił ten wielki papież Kościołowi XXI wieku? Odpowiedź na to pytanie zawiera się w jego apelu z 22 października 1978 roku: "Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!”. To niezapomniane wołanie, które wciąż mam w uszach, Jan Paweł II ucieleśnił całą swoją osobą i misją jako Następca Piotra, szczególnie poprzez niezwykły program podróży apostolskich. Odwiedzając kraje całego świata, spotykając się z tłumami, wspólnotami kościelnymi, władzami, zwierzchnikami religijnymi i różnymi sytuacjami społecznymi, wypełnił on jakby jednym gestem te swoje programowe słowa. Zawsze głosił Chrystusa, którego podobnie jak Sobór Watykański II stawiał jako odpowiedź na ludzkie oczekiwania, oczekiwania wolności, sprawiedliwości, pokoju. Lubił powtarzać: Chrystus jest Odkupicielem człowieka, jedynym prawdziwym Zbawicielem każdej osoby i całego rodzaju ludzkiego. (…) W ostatnich latach Pan stopniowo ogołocił go ze wszystkiego, by go w pełni do siebie upodobnić. A kiedy nie mógł już podróżować, potem nawet chodzić, a wreszcie nawet mówić, jego gest, jego głoszenie sprowadziło się do najważniejszego: do daru z samego siebie aż do końca. Jego śmierć stała się wypełnieniem konsekwentnego świadectwa wiary, które poruszyło serca tak wielu ludzi dobrej woli.”

Benedykt XVI, fragment rozważań przed modlitwą Anioł Pański w pierwszą rocznicę śmierci Jana Pawła II, 2 kwietnia 2006 r.

Wzór do naśladowania

"Nie pozostawiam po sobie własności...” To rozporządzenie było w pełni aktualne również 2 kwietnia w roku 2005.

Ale pozostawił swe ojcowskie serce. Ono nadal jest dla nas otwarte i nadal darzy nas miłością zatroskaną o nasze prawdziwe szczęście. To jest skarb, który – materialne ubóstwo papieża – jedynie wyeksponowało. Nic z tego, co posiadał, nie przysłoniło tej Jego wielkiej miłości, jaką darzył każdego człowieka. Za to serce dziś dziękujemy Bogu i Jemu, Słudze Bożemu Janowi Pawłowi II. Zostawił nam też wzór do naśladowania. Udowodnił w sposób niezbity, że Ewangelia jest wciąż aktualna i że można nią żyć w pełnym wymiarze w naszym skomplikowanym świecie. Wskazał też, że sercem Ewangelii jest ofiara, owo obumieranie. Na drogę tej ofiary w szczególny sposób wprowadził Go Bóg na placu św. Piotra, gdy wymierzono w Niego celne strzały.

To był początek krzyżowej drogi papieża. Cierpiał i podejmował wielkie zadania, jakie Bóg Mu zlecał w skali Kościoła i świata. Całe Jego życie było ukierunkowane w stronę Golgoty – Chrystusa i Jego Golgoty. Jeśli ziarno nie obumrze...”

Kard. Stanisław Dziwisz, fragment homilii wygłoszonej 2 kwietnia 2006 r. podczas mszy św. w sanktuarium w Łagiewnikach

Uczyłeś nas miłości

"Drogi Ojcze Święty! Bardzo Cię wszyscy kochamy, nie ma takiej osoby, która by Cię nie kochała. Bardzo nam Ciebie brakuje! Czułam, że jesteś moją rodziną, do tej pory bardzo mi smutno. Ja wiem, że Ci tam dobrze, ale nam jest bardzo smutno i źle. Kochamy Cię, Ojcze Święty!” Natalka

***

"Szukałem was, a wy przyszliście do mnie”. Ukochany Ojcze Święty w niebie, będę się modlić do Ciebie, byś mi pomagał być dobrym i czynić dobro.” Maria.

***

"Nigdy nie będzie takiego człowieka, jak Ty. Wiem, że jesteś już w niebie.” Krzysztof z VI b.

***

"Ojcze Święty, dziękuję Ci za wszystko, co uczyniłeś dla świata i dla mnie. Dzięki Tobie zrozumiałem jak należy żyć, aby życie miało sens.” Twój Marcin z Krakowa.

***

"Kochany Ojcze Święty! Nigdy o Tobie nie zapomnę i zawsze będziesz miał miejsce w moim sercu.” Iza.

***

"Ojcze Święty, przecież Ty i tak zostaniesz wśród nas – na zawsze.” Wojciech z Olkusza.

***

"Dziękujemy Ci za wszystko, co sprawiło, że nasze życie stało się lepsze, bogatsze w miłość i wiarę w Boga. Dziękujemy!” Twoja ukochana młodzież

***

"Uczyłeś nas miłości. Zostaniesz na zawsze w naszych sercach. Kochamy Cię, Janie Pawle Wielki!” Aleksandra i Kamila z III c, Gimnazjum nr 3 w Krakowie

***

"Byłeś, jesteś i będziesz naszą miłością.” Kasia, Joanna i Ewa.

***

"Ojcze Święty, proszę Cię, nie puszczaj mojej ręki, tylko prowadź dalej. Tak jak ojciec swe dziecko”...Ola.

***

"Byliśmy z Tobą, jesteśmy, będziemy…”

***

Wpisy do ksiąg kondolencyjnych po śmierci Jana Pawła II

(Księgi kondolencyjne były wyłożone w wielu kościołach, urzędach, na uczelniach i w innych miejscach. Tylko w Domu Arcybiskupów Krakowskich, przy ul. Franciszkańskiej 3 wpisało się ponad 50 tys. osób.)