- Dla Pogoni ten sezon się już skończył. Nie udało się awansować do najlepszej czwórki rozgrywek, ale to w obecnej sytuacji byłoby chyba niespodzianką.
- Uważam, że można być w miarę zadowolonym. To był dość spokojny sezon, choć trochę nas kontuzje prześladowały. Chyba w żadnym meczu nie miałem takiego komfortu, by wszyscy byli w komplecie i na 100 procent zdrowi. Jak co roku przed Bożym Narodzeniem złapaliśmy formę i wygrywaliśmy ze wszystkimi, to przerwa świąteczno-noworoczna tradycyjnie wybiła nas z rytmu. Było nas trochę mało, bo poruszaliśmy się w grupie 10-11 dziewczyn, ale przynajmniej jest to towarzystwo, które chce grać i cieszy się tym.
- Pogoń jest klubem stuprocentowo amatorskim. To w II lidze raczej rzadkie zjawisko.
- Żadna z moich zawodniczek nie dostaje pieniędzy za grę. A to jest obowiązek, bo trzeba trenować, rozgrywać mecze. Często koliduje to z pracą, zajęciami na studiach. Dlatego bardzo je szanuję za ich pasję do sportu. Chyba nie ma drugiego takiego zespołu w naszej lidze, który grałby wyłącznie z zamiłowania do siatkówki.
- Mimo, że zawodniczki grają za darmo, to i tak koszty gry w II lidze są wysokie.
- I to dramatycznie wysokie. Same opłaty do PZPS to jest 10 tysięcy złotych. Za licencję zawodniczek, zatwierdzenie do gry, za licencję trenera. Koszty organizacji meczu u siebie to jest 1,5 tysiąca, na co składają się głównie diety dla sędziów. To są za duże pieniądze w stosunku do poziomu sportowego. Wprawdzie pierwsze dwa, trzy zespoły grają bardzo dobrze, ale poziom pozostałych się obniżył. Związek zastanawia się, jak ten problem rozwiązać.
- W trakcie sezonu padały z Pana strony deklaracje, że to już ostatni sezon gry Pogoni w II lidze. Ostatnio jednak zdaje się coś się zmieniło...
- Pojawiają się różne koncepcje. Ileś osób nadal chce grać. Są nowe zawodniczki, które chciałyby do nas przyjść. Mnie z kolei najbardziej zależy na odbudowie siatkówki młodzieżowej na bazie szkół podstawowych. Może jeszcze raz nam się to uda. To jest korzystna sytuacja, bo możemy się wspomagać naszymi wychowankami, a z kolei istnienie zespołu seniorskiego jest dla młodych dopingiem do pracy. Problem z grą w II lidze jest jednak taki, że w skali roku trzeba mieć minimum 80 tysięcy, żeby wystartować. Mimo to uważam, że zagramy w kolejnym sezonie.
- Da się prowadzić kilka zespołów siatkarskich i pogodzić to jeszcze z planowaną rewitalizacją obiektów MOSiR?
- Ja sobie z tym poradzę, nie boję się. Od 1999 roku mam do czynienia z budownictwem. To, że wniosek na rewitalizację obiektów sportowych przeszedł, to jest świetna sprawa. Bez tego dofinansowania nigdy nie ruszylibyśmy z miejsca z przebudową hali. Tego nie widać, ale podłoga od spodu gnije. Po powodzi tam została wilgoć. Za dwa lata nie byłoby na czym grać. Z budżetu miasta pewnie ciężko byłoby dostać środki na wymianę podłogi. Martwię się tylko, że gmina nie ogłosiła jeszcze przetargu na opracowanie projektu przebudowy hali, bo jego przygotowanie może zająć wiele miesięcy.
- Co poza wymianą podłogi będzie zrobione w hali?
- Zamierzamy od strony parkingu dobudować część, w której mieściłaby się kawiarnia. W miejsce obecnej trybuny powstałaby siłownia z prawdziwego zdarzenia. Oczywiście planujemy wykończenie wszystkich niezagospodarowanych obecnie pomieszczeń.
- Będzie się to wiązało z dłuższym zamknięciem obiektu?
- Nie, wymiana podłogi przy obecnych możliwościach to dwa tygodnie. Najważniejsze jednak, aby w tym roku był gotowy projekt. Wierzę, że będziemy jeszcze mieć w Proszowicach nie tylko II, ale nawet I ligę siatkówki i odpowiedni na jej przyjęcie obiekt sportowy.
ZOBACZ KONIECZNIE:
Polub nas na Facebooku i bądź zawsze na bieżąco!
WIDEO: Poważny program - playlista 3 odcinków
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
