Dawid kontra Goliat

Brytyjski reżyser Ken Loach od wielu lat jest ulubieńcem krytyki. Począwszy od debiutu w 1967 roku z żelazną konsekwencją realizuje kolejne filmy pochylające się nad osamotnioną jednostką (lub zbiorowością) gnębioną przez system polityczny, religijny lub społeczny.

Jedni uznają przez to Loacha za czołowego reprezentanta lewicy we współczesnym kinie, a inni - po prostu za artystę wrażliwego na ludzką krzywdę. Tak czy siak Loach osiągnął w filmowym rzemiośle mistrzostwo, niemal za każdy obraz zgarniając jakąś prestiżową nagrodę.

Tak stało się również z jego najnowszym dziełem. „Ja, Daniel Blake” podczas ostatniego festiwalu w Cannes zostało nisko ocenione przez akredytowanych dziennikarzy, co nie przeszkodziło jury przyznaniu mu Złotej Palmy.

Ostatni film Loacha to wzruszająca i pełna humoru historia dojrzałego mężczyzny, który decyduje się pomóc samotnej matce z dwójką dzieci stanąć na nogi. Jednak gdy sam zaczyna starać się o rentę, trafia w tryby bezdusznej, biurokratycznej machiny niczym z powieści Franza Kafki. Pomimo kolejnych kłód pod nogi rzucanych przed urząd i nowych wyzwań niesionych przez życie, Daniel i Katie na nowo odnajdą radość życia i prawdziwą przyjaźń.

„Ja, Daniel Blake”

Reż. Ken Loach, Anglia
{Agrafka, ARS, Cinema City Bonarka, Kika, Mikro, Mikro Bronowice, Pod Baranami}