Dążenie do perfekcji

Paula Przytuła zdobywa dużo bramek i jest dobrym duchem zespołu FOT. ARTUR BOGACKI

PIŁKA RĘCZNA. Paula Przytuła jest wyróżniającą się zawodniczką SPR Olkusz

- Moim zadaniem jest zdobywanie goli lub podawanie do koleżanki, która jest w lepszej pozycji - tak Przytuła opisuje swoją rolę na boisku. - Rzucam sporo bramek, lecz nie przywiązuję do tego aż tak dużej uwagi, jak mogłoby się wydawać. Oczywiście, że chciałabym, aby było ich jak najwięcej, ale dla mnie najważniejsze jest dobro zespołu, czyli zwycięstwo. Moją ulubioną akcją jest rzut z wyskoku z dziewiątego metra, nad obroną. Byłam druga w klasyfikacji najskuteczniejszych zawodniczek pierwszej ligi, miałam 120 bramek (najlepsza była Ewa Perek z Polonii Kępno - 147 goli - przyp.). Teraz nie będzie ich tak dużo, bo przeskok między pierwszą ligą i ekstraklasą jest niesamowity, jest dużo trudniej (po 5 kolejkach ma 14 goli, jest czwarta pod tym względem w zespole - przyp.).

Przytuła dała się też poznać jako zawodniczka skutecznie kończąca efektowną akcję SPR. Po wrzutce z boku przed bramkę, łapie piłkę w locie i błyskawicznie rzuca do siatki. - Takie zagrania wykonujemy tylko wtedy, gdy wynik jest już pewny. Wtedy można robić show dla kibiców. Są przecież naszym ósmym zawodnikiem - mówi.

Przygodę z piłką ręczną zaczynała w nowohuckiej Szkole Podstawowej nr 91, w klasie o profilu sportowym. Jest wychowanką SKS Kusy Kraków, później grała w AZS AWF Kusy, od 5 lat występuje w SPR Olkusz. Co ciekawe, o tym, że zajęła się "szczypiorniakiem", zdecydował w dużej mierze przypadek.

- Bardzo dobrze biegałam i w czwartej klasie szkoły podstawowej trafiłam do klasy o profilu lekkoatletycznym. Pan dyrektor powiedział mi jednak, że bardziej widzi mnie w piłce ręcznej i żebym tam spróbowała swoich sił. Jeśli by mi się nie spodobało, to miałam wrócić do lekkoatletyki. Okazało się, że wręcz się zakochałam w piłce ręcznej i przy niej zostałam. Później ani przez moment nie żałowałam, że się tym zajęłam. Teraz jest moim życiem, poświęcam jej dużo czasu i czerpię z tego mnóstwo radości - zaznacza.

22-latka przyznaje, że jest bardzo ambitna, a jej cechą jest dążenie do perfekcji. - To zarówno zaleta, jak i wada, bo czasem przeszkadza mi w grze. Chcę wszystko zawsze robić najlepiej, jak umiem, ale gdy czasem mi nie wychodzi, to pojawia się blokada psychiczna. Nad tym muszę najwięcej pracować. Mam też dobry rzut z wyskoku, myślę, że nieźle gram w obronie - mówi, a do swojej charakterystyki dodaje: - Bardzo dobrze czuję się w zespole, nie wyobrażam sobie siebie w jakiejś indywidualnej dyscyplinie. Wydaje mi się, że jestem dobrym duchem drużyny, zawsze w nią wierzę, nawet gdy nam nie idzie. Nawet się ze mnie śmieją, że jestem takim "śmieszkiem" w zespole. Mam bardzo optymistyczne nastawienie do świata i staram się tym zarażać koleżanki.

Przytuła swoją przyszłość wiąże z piłką ręczną. Oprócz gry w superligowej drużynie, studiuje na krakowskiej AWF. - Chcę zostać trenerką, zmierzam do tego małymi krokami. Na razie skupiam się na grze. Moim celem są występy w ekstraklasie. Jeśli SPR się utrzyma, w co mocno wierzę, to chciałabym zostać w tym klubie - zaznacza.
W wolnym czasie, którego ma mało, chętnie czyta książki. Jak mówi, z literatury fantastycznej potrafi czerpać inspirację. - "Trylogia Czarnego Maga", "Władca Pierścieni", smoki, i te sprawy - uśmiecha się zawodniczka. - Ja mam dużą wyobraźnię, książki pomagają mi oderwać się od codzienności, coś zmieniają w moim życiu.

Artur Bogacki

[email protected]