Do ZOL-u ze skierowaniem

Fot. Andrzej Wiśniewski

Zakłady opiekuńczo-lecznicze
To właściwie szpitale. Finansuje je Narodowy Fundusz Zdrowia, a pacjent płaci 70 proc. swojej emerytury lub renty miesięcznie. Na każdym oddziale są pielęgniarki i lekarze, którzy pełnią dyżury przez całą dobę. Aby się tu dostać, trzeba mieć skierowanie od lekarza. Do ZOL kierowane są starsze osoby, które nie mogą samodzielnie jeść, chodzić, załatwiać potrzeb fizjologicznych. Podania o przyjęcie do zakładów opiekuńczo-leczniczych rozpatrują wydziały świadczeń socjalnych urzędów miast. Nie ma rejonizacji. Jeśli ktoś otrzyma miejsce w ZOL, ma obowiązek przyjąć je w ciągu najbliższych sześciu miesięcy.
Decyzja o umieszczeniu starszej osoby w ZOL ważna jest przez sześć miesięcy, ale regułą jest przedłużenie pobytu.
Wybierając zakład opiekuńczo-leczniczy warto zwrócić szczególną uwagę na to, czy pacjent ma zapewnione nowoczesne leczenie, diagnostykę i możliwość specjalistycznych konsultacji w szpitalu. Trzeba sprawdzić, ilu jest lekarzy, ile pielęgniarek i opiekunek osób starszych. Standard to ok. 15 pielęgniarek i jeden lekarz na oddział 50-osobowy. Dobrze wiedzieć, czy zakład ma własną kuchnię i dietetyka oraz czy jest możliwość stosowania zastępczego żywienia dojelitowego.
W zakładach opiekuńczo-leczniczych są też tzw. łóżka komercyjne, które kosztują 90 zł za dobę.
Domy seniora
To placówki prowadzone na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub statutowej. Zwykle to prywatne firmy, które zarabiają pieniądze, zapewniając całodobową opiekę. Trafiają tu też osoby zdrowe, które mogą samodzielnie funkcjonować, ale na przykład są samotne.
Standardy w tych placówkach są mniej rygorystyczne niż w DPS-ach. Za miesiąc trzeba średnio zapłacić 2 tys. zł, ale są i ekskluzywne domy, w których pobyt kosztuje 4-5 tys. zł miesięcznie. Aby zamieszkać w takim domu, trzeba podpisać umowę cywilnoprawną. W jej zakres wchodzi wynajęcie mieszkania i dodatkowe usługi, jak: opieka pielęgniarki, wyżywienie, pomoc w ubieraniu się, myciu, organizacja czasu wolnego.
Rejestry tych placówek prowadzą wojewodowie.
Domy seniora zazwyczaj oferują doskonałe warunki mieszkaniowe oraz specjalne diety i urozmaicony czas wolny. Aby sprawdzić taki dom, można w nim zamieszkać na próbę.
Majka Lisińska- Kozioł

Dom pomocy społecznej:
- pisemny wniosek o umieszczenie osoby starszej w DPS;
- dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość wnioskodawcy (do wglądu);
- kserokopia dowodu otrzymania renty lub emerytury (oryginał do wglądu);
- oryginały zaświadczeń potwierdzających dochody rodziny z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku o pomoc;
- oryginały zaświadczeń lekarskich o stanie zdrowia kandydata do DPS.
W toku postępowania potrzebne będą także:
- rodzinny wywiad środowiskowy;
- pisemna zgoda osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego na umieszczenie w DPS, a jeśli nie jest w stanie wydać takiej zgody - postanowienie sądu;
- oświadczenie o stanie majątkowym;
- oświadczenie o uzyskaniu (lub braku) jednorazowego dochodu w ciągu ostatnich 12 miesięcy;
- rodzinny wywiad środowiskowy przeprowadzony u osób zobowiązanych do opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej, czyli małżonka, zstępnych i wstępnych;
- zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia;
- opinia dotycząca sprawności psychofizycznej osoby ubiegającej się o skierowanie do DPS.
Zakład opiekuńczo-leczniczy
- podanie do wydziału świadczeń socjalnych urzędu miasta lub gminy;
- zaświadczenie lekarskie wypełnione przez lekarza pierwszego kontaktu lub przez szpital, w którym przebywa osoba starsza;
- wywiad pielęgniarski stwierdzający sytuację zdrowotną i rodzinną;
- decyzja ZUS i odcinek renty lub emerytury;
- kwalifikacja pielęgniarska do objęcia opieką w zakładzie opiekuńczo-leczniczym.
Dom seniora
- dokument stwierdzający tożsamość osoby potrzebującej pomocy (dowód osobisty);
- legitymacja ubezpieczeniowa osoby zainteresowanej;
- informacja o stanie zdrowia od lekarza rodzinnego.