Dobczyce. Historyczny dzień. Wzgórze zamkowe zyskało połączenie z koroną zapory! [ZDJĘCIA]

FLESZ - Zełeński i Szmyhal o odbudowie Ukrainy

To, co mieszkańcy i turyści mieli okazję oglądać 3 maja, podczas inauguracji sezonu turystycznego na wzgórzu zamkowym w Dobczycach, to efekt prac, które trwały latami, a przedtem jeszcze starań o pieniądze. Tylko ten etap kosztował w sumie prawie 7,5 mln zł, a cały projekt ok. 15 mln zł. Jego realizacja nie byłaby możliwa, gdyby nie środki unijne z Regionalnego Programu Operacyjnego. Gmina pozyskała je w 2017 roku. W miejscu dawnego OSiR-u powstał park miejski, zmodernizowano ścieżkę wzdłuż potoku Węgielnica, a u podnóża wzgórza zamkowego rozbudowano parkingi.

Wszystkie te realizacje były potrzebne, ale najbardziej spektakularne, a jednocześnie najbardziej oczekiwane zmiany zaszły na wzgórzu zamkowym. Chodzi o budowę ścieżki widokowej wzdłuż południowego zbocza wzgórza oraz pieszo-rowerowej kładki, która połączyła dwie największe atrakcje turystyczne Dobczyc, czyli wzgórze zamkowe (ze znajdującym się na nim zamkiem i skansenem) z koroną zapory, którą w 2014 roku po długich otwarto dla spacerowiczów. Już wtedy dobczyccy samorządowcy na czele ze śp. burmistrzem Marcinem Pawlakiem mówili o tym, że następnym etapem będzie budowa kładki, która połączy wzgórze z koroną.

W piątek 5 maja 2022 roku marszałek Małopolski Witold Kozłowski, dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Krakowie Małgorzata Sikora i burmistrz Dobczyc Tomasz Suś razem otwarli tę kładkę. W weekendy, kiedy korona będzie otwarta, spacer po niej będzie można połączyć ze spacerem po wzgórzu, nie nadkładając specjalnie drogi tak, jak to miało miejsce do tej pory. Marszałek powiedział przy tej okazji, że Dobczyce nie tylko wypiękniały, ale też zwiększyły swoją atrakcyjność.

Jestem przekonany, że będą tu zjeżdżać Małopolanie z całego województwa, ale też wielu turystów z Polski – mówił.

Małgorzata Sikora, dyrektor dyrektor RGZW i dodała, że ta współpraca i ta inwestycja rozprawiła się z mitem, że „współpraca z RZGW się nie udaje, bo mamy tak wiele zakazów, że żadna inwestycja łącząca nie jest możliwa”.

Kładka, patrząc przestrzennie, urbanistycznie łączy nie tylko wzgórze zamkowe z koroną zapory, ale komunikuje obszar wzgórza ze światem. To podnosi rangę tego rozwiązania. Rejon korony zapory to dla nas - mieszkańców - element rozdzielający, za którym znajduje się druga strefa miasta. Świetnie, że kładka je łączy. Warto też wspomnieć, że znalazła się w gronie finalistów w konkursie na najlepsze rozwiązanie przestrzenne. Jako dzieło architektoniczne, dzieło sztuki będzie wzbogać historię wzgórza - mówi Arkadiusz Koliński, architekt z Dobczyc.

Niemniej ważne i korzystne zmiany zaszły od południowej strony wzgórza. Zniknęło metalowe ogrodzenie. Zamiast niego bliżej linii brzegowej Zalewu powstał kamienny mur i stalowa konstrukcja nawiązujące do dawnego przebiegu murów miejskich. Dzięki temu, że zarówno mur jak i metalowe elementy są niższe niż zlikwidowany płot, oraz dzięki wycięciu zarośli, zyskano coś co tu zawsze było, ale zasłonięte przez płot i krzaki, a co jest niewątpliwym atutem. Stąd słowa burmistrza Dobczyc Tomasza Susia o spożytkowaniu niewykorzystanego dotąd potencjału oraz uwydatnieniu walorów nie tylko kulturowych, ale i krajobrazowych wzgórza.

Odsłonił się wspaniały widok na Zbiornik Dobczycki, pasmo Glichowca oraz najwyższe szczyty Beskidu Średniego z Lubomirem na czele – mówi Mateusz Murzyn, przewodnik i prezes myślenickiego oddziału PTTK Lubomir. Przypomina on jednocześnie, że zdobywając wznoszącą się na 308 m n.p.m. Górę Zamkową można rozpocząć przygodę z zdobywaniem odznaki Korony Beskidu Myślenickiego. To świetny motywator do dalszego wędrowania po szlakach Ziemi Myślenickiej – dodaje Mateusz Murzyn.

Płot został bez żalu pożegnany nie tylko przez niego.

Cieszy to, że nie ma już tego dziwnego płotu, który odgraniczał strefę ujęcia wody pitnej. Kiedyś z żalem patrzyliśmy na tę niedostępną strefę, a dziś ona żyje. Powstała forma galerii, mamy wreszcie widok na jezioro. Podoba mi się też „przerywnik” w postaci placyku z drzewem, takie romantyczne miejsce. Trochę wątpliwości budzi stalowa konstrukcja na ścieżce, choć patrząc na nią jako architekt wytłumaczyłabym projektantów, bo chodziło pewnie o to, aby całość nie była zbyt monotonna, aby nie były to tylko mury. Osobiście tak bym tego nie zaprojektował, ale jest to rozwiązanie autorskie i trudno oceniać je z góry. Generalnie całość robi dobre wrażenie – dodaje Arkadiusz Koliński.