Dobczycka biblioteka integruje człowieka. I pokazuje talenty

Projekt miał wiele odsłon, m.in. „Jestem… w literaturze”, w ramach której prezentowano książki poruszające temat niepełnosprawności. Pod hasłem „Jestem… w podróży” odbyło się spotkanie z rodziną Państwa Piąstków z Dobczyc, która na każdym kroku udowadnia, że niepełnoprawność nie jest przeszkodą, aby spełniać marzenia, podróżować i docierać do miejsc wydawać by się mogło nie do zdobycia przez osoby na wózku inwalidzkim.

Było też spotkanie, a właściwie warsztaty rękodzieła pod hasłem „Jestem… i tworzę” oraz spotkanie „Jestem… Zobacz mnie”.
Podczas tego ostatniego siódemka, którą różni wiek, zainteresowania, ale łączy doświadczenie niepełnosprawności, opowiedziała o swoich pasjach, nauce, pracy i tym jak realizują się pomimo fizycznych ograniczeń.

Jedną z nich jest Natalia Piwowarczyk, która stała się inspiracją do przygotowania całego tego projektu i która go razem z Małgorzata Molendys z MBP w Dobczycach przygotowała.
Jestem zaszczycona, że mogę być częścią tak wspaniałej inicjatywy – mówiła Natalia, która na co dzień porusza się na wózku inwalidzkim, ale nie przeszkadza jej to w byciu aktywną zawodowo, prowadzeniu bloga, zajmowaniu się swoim hobby (robienie kartek okolicznościowych) i byciu wolontariuszką, właśnie w MBP w Dobczycach.

Wolontariuszkami, choć nie w bibliotece, a w Stowarzyszeniu Hospicyjnym Bądźmy Razem w Wiśniowej, są Majka Jasek i Elżbieta Bogacz.

Majka pisze poezję, ale również maluje obrazy i pisze ikony. Spod jej pędzla najczęściej wychodzą wizerunki aniołów i Madonny. - Majka jest naszym aniołem – mówi jej przyjaciółka i wiceprezes Stowarzyszania Bądźmy Razem Elżbieta Konieczna. I dodaje, że to Majka wymyśliła konkurs na najpiękniejszą ozdobę świąteczną, z którego prace trafiają na kiermasz dobroczynny. Ponadto co roku maluje anioła dla laureata konkursu.
Jej działalność została dostrzeżona i doceniona poprzez przyznanie jej Grand Prix w wojewódzkim konkursie "Amicus Homini".

Druga artystyczna dusza to Elżbieta Bogacz, która sama o sobie mówi tak: „nie bardzo mnie widać, ale słychać zawsze”. Jej pasją jest śpiew. Ma na swoim koncie sukcesy w konkursach wokalnych, również międzynarodowych. Niepełnosprawność nie przeszkodziła jej ani w nagraniu piosenki w profesjonalnym studio, ukończeniu studiów, zdobyciu prawa jazdy, ani w podjęciu pracy zawodowej a tą jest układanie bukietów i przystrajanie kwiatami wnętrz.

Jak robić takie rzeczy kiedy ma się deformację dłoni? Sama się czasami zastanawiam – mówi z właściwym sobie dystansem i humorem. - Czasami robimy coś niemożliwego, coś co by nam samym się nie śniło. I daje to ogromną satysfakcję.

Z pasją uprawia też sport, bo jak mówi, każdy, a szczególnie osoby niepełnosprawne muszą dbać o ruch, żeby lepiej się czuć i lepiej funkcjonować. Uwielbia pływanie, narty i jazdę quadem. Jej recepta, nie tylko na to jak nauczyć się jeździć na nartach, ale i na całe życie w największym skrócie brzmi: upada się i się wstaje.

Nikt nie wie, że każdego dnia musimy bardzo walczyć, pomimo bólu. Niekiedy trudno jest wstać i iść dalej, ale nie poddaję się, bo jest życie – mówi. - Życzę sobie i pozostałym żeby pamiętać o tym, że zwycięzcą jest nie ten co szybko biega, ale ten co nie ustaje w walce.

Podobnej determinacji nie brakuje też Weronice Górze, u której na skutek wypadku komunikacyjnego doszło do uszkodzenia rdzenia kręgowego i która od tego czasu porusza się na wózku.

Jeszcze przed wypadkiem była osobą bardzo aktywną i pełną pasji. I trudno powiedzieć, aby wiele się zmieniło po wypadku zważywszy na to, że Weronika w tym roku zdobyła… Rysy.

Rzecz jasna nie zrobiła tego sama, bo przy pomocy tych, którzy ją na szczyt wnieśli, ale już sam fakt, że nie rezygnuje z marzeń i realizuje swoje plany dużo mówi o jej charakterze.

Choć ma już tytuł inżyniera logistyki, rozpoczęła studia z psychologii. Chce dzięki temu zwiększyć swoją samoświadomość, ale także pomagać innym. Pomaga zresztą już teraz dzieląc się w mediach społecznościowych swoją historią i doświadczeniami.

Weronika uwielbia podróże, choć przyznaje, że odkąd porusza się na wózku planując każdy wyjazd musi uwzględnić kwestię toalet, a dokładnie tego czy są dostosowane do potrzeb takich jak ona osób. Inny uczestnik spotkania – Rafał Żmuda, student V roku prawa, także mówił o podróżach z punktu widzenia osoby poruszającej się na wózku.

On z kolei mówił o schodach i krawężnikach, dodając, że miastem, które jest pod tym względem przyjazne niepełnosprawnym i może być wzorem dla innych jest stolica Austrii - Wiedeń.

Bohaterkami spotkania w MBP były też dwie Magdy: Magdalena Klimek i Magda Leńczowska. Pierwsza jest autorką tomiku poezji, która w ubiegłym roku w dobczyckiej bibliotece spełniła swoje marzenie o spotkaniu autorskim z czytelnikami. Druga opowiedziała o swojej pracy w rejestracji medycznej i pasji muzycznej, dzięki której (z pomocą rodziców) dotarła do katowickiego Spodka na koncert ulubionego zespołu.

Finał projektu będzie okazją do zaprezentowania się raz jeszcze jego uczestników, ale także ich talentów. To wszystko już w poniedziałek (28 listopada) o godz. 18 w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Dobczycach.

Projekt „Jestem… Biblioteka integruje człowieka” dofinansowano ze środków ministra kultury i dziedzictwa narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Jak żyją Polacy w Katarze?