Docieplanie budynków od wewnątrz

Docieplanie od wewnątrz stosuje się tylko wyjątkowo, tam gdzie metoda ta jest po prostu konieczna, np. w kamienicach objętych ochroną konserwatorską, gdy nie ma zgody na termomodernizację. Od wewnątrz dociepla się też mieszkania w blokach, gdzie nie ma zgody wspólnoty mieszkaniowej czy zarządcy na termomodernizację.

Zimna ściana oznacza kłopoty z wilgocią

Powszechnie uważa się docieplanie od wewnątrz za niezbyt korzystne rozwiązanie i to z kilku względów. W niewielkim lokalu nawet kilkucentymetrowa warstwa docieplenia znacznie zmniejsza powierzchnię użytkową lokalu (to, że opłaty wnosi się nie od faktycznej powierzchni, a tej ujętej w księdze wieczystej jest już tylko szczegółem).

Znacznie poważniejsze zastrzeżenia budzi fakt, że prace przeprowadzone nieumiejętnie (a czasem i fachowo) mogą po jakimś czasie przyczynić się do powstawania pleśni i grzyba na ścianach docieplonych od wewnątrz. Wszystko przez to, że przykrycie „zimnej” ściany wełną mineralną czy styropianem powoduje ochłodzenie przegrody między materiałem a ścianą, co skutkuje gromadzeniem się wilgoci w tych miejscach.

Tam jednak, gdzie rachunki za ogrzewanie są bardzo wysokie, a mimo tego jesienią i zimą w mieszkaniu jest zimno, nie mając szans na termomodernizację, warto rozważyć docieplenie nieruchomości od wewnątrz. Jest się o co starać - jak się szacuje, docieplenie może ograniczyć wysokość opłat za ogrzewanie o ok. 20 proc. i podnieść temperaturę wewnątrz o kilka stopni.

Bloczki betonowe oraz wełna mineralna

Najpopularniejsze są dwie metody docieplenia od wewnątrz: za pomocą bloczków z betonu komórkowego i tradycyjne docieplenie wełną mineralną.

Prostsza jest metoda pierwsza. Przy odrobinie zaangażowania można docieplić mieszkanie samemu (oszczędzając na wykonawstwie). Docieplenie wełną mineralną wymaga nieco więcej zachodu, gdyż konieczna będzie budowa stelaża z profili aluminiowych, które przytwierdza się do sufitów i podłóg. Stelaże wypełnione wełną mineralną (pamiętać należy o zachowaniu odległości od ściany, by skraplająca się para nie zamoczyła wełny) pokrywa się następnie płytami gipsowo-kartonowymi.

Aerożel rodem ze Stanów Zjednoczonych

Na popularności zyskują płyty izolacyjne, które dzięki niewielkiej grubości nie zmniejszają właściwie metrażu nieruchomości. Przy wykorzystaniu systemowej zaprawy, z pomocą wiertarki, piły, pacy i siatki zbrojącej można właściwie docieplenie od wewnątrz przeprowadzić samemu, bez względu na typ ścian i poziom zamieszkiwanej kondygnacji.

Zwykle płyty produkowane są z silikatu wapiennego na bazie mineralnej. Najczęściej mają wymiary 125 x 100 centymetrów i grubość od 2 do 5 centymetrów, przez co w krótkim czasie można zabezpieczyć nimi duże powierzchnie. Zaletą płyt jest fakt, że dzięki właściwościom kapilarnym, nawet gdy między nimi a ścianą zbiera się wilgoć, jest szybko odparowywana.

Ciekawą alternatywą może być docieplanie ścian aerożelem, uznawanym obecnie za najlepszy izolator termiczny na świecie. Technologia pochodzącą ze Stanów Zjednoczonych przywędrowała do Polski już parę lat temu, ze względu na cenę (metr kwadratowy materiału to wydatek 150-200 złotych) jednak nie znajduje na razie szerszego zastosowania wśród indywidualnych odbiorców. Tymczasem współczynnik przewodzenia ciepła 0,016-0,014 W/(mK) w porównaniu do popularnej wełny mineralnej (0,045-0,030 W/(mK) robi na inwestorach wrażenie. Aerożele wykonane są na bazie krzemionki, która ma doskonałe właściwości termoizolacyjne dzięki strukturze porów samego materiału.