Dom Madonny

   Więcławicki kościółek pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła jest niewielki, kameralny, za to nad wyraz urodziwy. To drewniane dzieło cieśli Tomasza Wądolskiego powstało w 1748 r. (konsekrował je 11 listopada 1757 r. biskup sufragan krakowski ks. Franciszek Potkański) - i przetrwało do dziś (podobnie jak nakryta daszkiem namiotowym dzwonniczka z 1846 r.) bez większych ingerencji w pierwotny wygląd bryły. Z tego też powodu jest jednym z wartościowszych małopolskich kościołów, wzniesionych w dobie baroku.
   Kościół ma cechy barokowe, jednak w jego wnętrzu przetrwały liczne pozostałości sztuki gotyckiej. Najpiękniejszym i najcenniejszym zabytkiem jest wykonana ok. 1420 r. figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem - zwana Madonną z Więcławic. Jak można przeczytać w znakomitej pracy Tadeusza Chrzanowskiego i Mariana Korneckiego "Sztuka Ziemi Krakowskiej": "(...) w swej formalnej stylizacji, pełnej harmonii i elegancji - należy jeszcze do schyłku XIV stulecia. Decydują o tym płaskie, graficzne kaskady zwisów szaty Marii, jak też pozycja całkowicie jeszcze ubranego w sukienkę Dzieciątka (w późniejszym okresie Dzieciątko przeważnie jest obnażone). Natomiast twarz Matki upodobniła się już do przesłodzonego, pozbawionego głębszego wyrazu, konwencjonalnego typu urody, charakterystycznego dla stylu `pięknych Madonn`".
   Gotycki rodowód ma również tryptyk, wykonany pierwotnie do katedry wawelskiej w 1477 r. przez malarza, znaczącego swoje prace sygnaturą A. Być może jego autorem jest Adam z Krakowa, być może Adam z Lublina: obaj w tym samym czasie pracowali w Krakowie. Tryptyk, który trafił do Więcławic, to charakterystyczne dzieło późnogotyckiego nurtu małopolskiego. W centralnym polu widnieje św. Mikołaj, na bocznych skrzydłach - wyobrażenia par świętych. Tło jest wielce bogate i dekoracyjne (jego motywy pochodzą z tkanin włoskich i orientalnych), widać na obrazie szczegóły przyrodnicze, rewersy skrzydeł ozdobione są przedstawieniami błękitnego nieba z obłokami - w tym miejscu umieszczano zazwyczaj jednolite pola.
   Madonna i tryptyk (a także monstrancja oraz ornat) pochodzą być może z poprzednika kościoła - świątyni, wzmiankowanej w 1325 r. Reszta wyposażenia wnętrza ma młodszy rodowód. Ołtarze - główny i dwa boczne - noszą rokokowe cechy, relikwiarz św. Stanisława to dzieło z późnego baroku, marmurowa zaś chrzcielnica jest klasycystyczna. Pośród schedy po minionych pokoleniach znaleźć można jeszcze XVII-wieczny kielich mszalny oraz pięć ornatów z XVIII stulecia.
   Kościół był przez lata centrum życia religijnego i społecznego wsi: już w XVI w. powstało tam Bractwo św. Izydora, które przetrwało do naszych czasów. Także tam najskrzętniej zapisywano historię Więcławic - tę najprawdziwszą, utkaną z ludzkich losów. Księgi chrztów prowadzone są od 1791 r., księgi zmarłych od 1840, natomiast ślubów - od 1845.
    (DELL)