Drugie życie stopera

Marek Thier (w środku) Fot. Archiwum prywatne

PIŁKA NOŻNA. Marek Thier otrzymał od matki nerkę w dniu swoich 40-tych urodzin

- To były niezapomniane chwile, ponieważ wygraliśmy 40 kolejnych spotkań. Przeszliśmy przez klasę B jak burza, potrafiliśmy wygrać 8-2 z silnym Piłkarzem Podłęże, czy 4-0 z Targowianką, która spadała wówczas z ligi okręgowej. Pamiętam, że ta seria skończyła się dwoma zremisowanymi meczami, także przez cały sezon w klasie A byliśmy niepokonani - wspomina Marek Thier.

Kulminacyjnym momentem wspaniałej gry Pasternika było zwycięstwo w 1995 roku w Pucharze Polski z Cracovią. To była wówczas prawdziwa sensacja, po latach Marek Thier został sponsorem "Pasów". - Uważałem, że taki klub jak Cracovia powinien grać w wysokich ligach, i gdy Paweł Misior inicjował powstanie "Grupy 100" postanowiłem do niej przystąpić. Współpraca zakończyła się, gdy mocno w ten klub zaangażował się profesor Janusz Filipiak. Wówczas Marek Thier był już przedsiębiorcą, który w podkrakowskich Wiktorowicach otworzył zakład produkujący wodę mineralną. Karierę sportową zakończył w 2000 roku w wieku 29 lat. Stop powiedział organizm, a konkretnie nerki. Kolejną dekadę zamiast na zielonej murawie zawodnik spędził w szpitalach. - Choroba nerek ma taką specyfikę, że człowiek nie czuje, że coś jest źle. Dla mnie pierwszym objawem było, gdy po wysiłku w moczu pojawiała się krew. Gdy zakończyłem granie i podjąłem leczenie bóle ustąpiły i pojawiały się dopiero po kilku latach, gdy nerka prawie przestała pracować. Poddawany byłem licznym dializom, a na leczenie poświęcałem wiele czasu. Ogromnie pomogła mi wówczas moja żona Agnieszka, która prowadziła firmę i zajmowała się domem. Wiem, że uratowała mnie opatrzność, nerkę mogła mi dać moja mama, a udany przeszczep miał miejsce w dniu moich 40 urodzin.

Nerka to taki organ, że nie każdy członek rodziny może być dawca. Z problemem tym boryka się czołowy polski bramkarz Arkadiusz Onyszko, który, choć ma liczną rodzinę, żadna bliska osoba nie może zostać dawcą. Sportowiec musiał przez to zawiesić sportową karierę. Thier: - Sportowo żałuję tylko jednego, że nie dane mi będzie zagrać na nowym stadionie w Ochojnie. Mam zakaz uprawiania sportu, a to boisko jest takie piękne. Nasz stary obiekt, który pieszczotliwie wszyscy nazywaliśmy "San Siro" miał swój niepowtarzalny klimat, ale czasy się zmieniły i cieszę się, że mój ukochany Pasternik ma dziś taki obiekt.

Marek Thier pokonał groźną chorobę, ale z innej nie wyleczy się nigdy. To miłość do futbolu. Jego firma się rozwija, a on pomaga wielu klubom sportowym. Pierwszeństwo ma oczywiście Pasternik, ale przez lata woda "Małopolanka" trafiała do: Górnika Wieliczka, Słomniczaki, Sokoła Kocmyrzów, Skawinki, Proszowianki czy Hutnika. - Najdłużej współpracuję z Górnikiem Wieliczka i jestem z tej współpracy zadowolony. Pomagamy razem z żoną także różnym organizacjom, głównie z naszej Gminy Kocmyrzów-Luborzyca, choć nie tylko. Staram się działać na rzecz klubów sportowych. Moim marzeniem jest, aby do dawnej świetności wrócił Hutnik, któremu pomagam w działalności, a w przyszłości w gruntownym remoncie stadionu. Sam już nie mogę grać, więc chce pomóc tym, którzy mogą. Los tak mnie doświadczył, że dziś pomoc drugiemu jest moim obowiązkiem

(PAN)