Duże płytki – mały problem

Od wielu lat na polskim rynku wyraźnie zauważalny jest trend wykańczania powierzchni płytkami dużych formatów. Najpopularniejsze mają wielkość 60x60 cm, ale spotyka się także format 120x60 cm, a nawet... 100x300 cm.

Duża powierzchnia płytek stanowi jednak równie duży problem dla wykonawców, którzy, mimo szczerych chęci, z różnych powodów nie zawsze są w stanie sprostać entuzjastycznym planom projektowym inwestorów. Większość problemów związanych z układaniem płyt wielkoformatowych wynika z przyczyn technicznych.

Gorzej, jeśli towarzyszy temu brak wiedzy i doświadczeń wykonawców. Należy pamiętać, że różne płytki, w zależności od ich rodzaju, układamy w różny sposób. W przypadku okładziny o dużych rozmiarach, prawidłowy przebieg prac powinien przebiegać według sprawdzonego schematu.

Podstawa – dobrze przygotowane podłoże
Zaraz po wyborze materiału okładzinowego należy go sprawdzić pod kątem dokładności wymiarowej, zachowania kątów prostych oraz możliwych deformacji. W przypadku płyt wypukłych nie można układać ich z przesunięciem do kolejnego rzędu o połowę lub o jedną trzecią długości. W takiej sytuacji należy od razu poinformować inwestora, że nie wszystkie wzory płyt będą mogły zostać zastosowane. W przypadku wątpliwości, najlepiej ułożyć płyty na sucho w żądany wzór i dokonać oględzin przy zastosowaniu oświetlenia smugowego.

_– W przypadku bardzo cienkich i bardzo dużych formatów okładziny istnieje wiele ograniczeń w ich stosowaniu, np. związanych z dużymi obciążeniami. Z tego powodu warto dodatkowo pozyskać u producenta potwierdzenie, że wybrane płytki ceramiczne dopuszczone są do zastosowania w przewidzianych dla nich w __danym projekcie miejscu _– radzi Tomasz Stępień, ekspert z firmy Sopro.

Decydując się na montaż płyt wielkoformatowych, należy z góry przyjąć, że przed ich ułożeniem konieczne będzie dodatkowe wyrównanie podłoża, które można wykonać np. przy użyciu szybko twardniejącej masy szpachlowej Sopro NSM 550 – samopoziomującej, niskokurczliwej. Jest to bardzo dobre rozwiązanie, gdy trzeba wykonać gładką, pozbawioną nierówności powierzchnię podłogową pod przyszłą okładzinę przy relatywnie niskim nakładzie pracy.

W przypadku konieczności wyrównania powierzchni pochyłych lub ścian, należy sięgnąć po szpachlę wyrównawczą z trasem. W przypadku podłóg, z reguły spotykamy się z różnymi konstrukcjami jastrychowymi, na których potem układane są płyty. W tym przypadku w pierwszej kolejności, przed ułożeniem okładziny, należy sprawdzić dojrzałość jastrychu.

Wykonuje się to za pomocą miernika karbidowego typu CM, który mierzy wilgotność resztkową jastrychu.

– W przypadku jastrychów cementowych, należy zachować wilgotność resztkową 2 proc., natomiast gdy mamy do czynienia z __jastrychem anhydrytowym – 0,5 proc. (nieogrzewanym) lub 0,3 proc. (ogrzewanym) _– podpowiada Tomasz Stępień. Następnie należy sprawdzić wytrzymałość powierzchniową i _rozstaw szczelin dylatacyjnych. Dopiero wówczas można zadecydować, czy ułożenie płyt jest możliwe.

Właściwa zaprawa to klucz do sukcesu
W przypadku układania płyt wielkogabarytowych na jastrychu anhydrytowym należy zachować szczególną ostrożność, bowiem w wyniku wnikania wilgoci, jastrych tego typu traci na stabilności, co może prowadzić do uszkodzenia cementowej zaprawy klejowej. Skutkiem tego mogą być odspojenia płytek, pękanie fug, odkształcenia okładziny.

Płyty dużego rozmiaru, najczęściej gresowe, układa się zazwyczaj z bardzo wąską spoiną, co z kolei uniemożliwia wystarczająco szybkie odparowanie resztek wody zawartej w zaprawie. W przypadku płytek większych niż 60x60 cm należy odpowiednio uwzględnić tę okoliczność w doradztwie i kalkulacji kosztów, gdyż od tego formatu okładziny jastrych anhydrytowy należy poddać dodatkowej obróbce powierzchniowej, a następnie zagruntować preparatem gruntującym, który jest łatwy do rozrobienia na bazie żywicy reaktywnej. _– Po stwardnieniu, czyli po około12-24 godzinach od aplikacji, niezwiązany piasek kwarcowy należy usunąć, po czym można rozpocząć układanie okładziny _– instruuje Tomasz Stępień.

Po odpowiednim wyrównaniu i zagruntowaniu powierzchni, można już przystąpić do układania płyt dużych rozmiarów. Należy pamiętać o wyborze odpowiedniej zaprawy klejowej i każdorazowym zaszpachlowaniu nią spodu płyty. Proces ten jest więc tym bardziej istotny, im bardziej wyprofilowany i nierówny jest spód płyty. Pominięcie lub niedokładne wykonywanie prac na tym etapie doprowadzi do powstawania poduszek powietrznych i pustych przestrzeni pod płytkami, co w trakcie użytkowania okładziny w konsekwencji może prowadzić do jej odspojeń, uszkodzeń lub pękania fug.

W przypadku układania płyt na ścianie najlepiej użyć, ze względu na wysoką stabilność, zaprawę klejową Sopro No. 1 lub Sopro FKM® XL. Okładzinę na podłodze najlepiej przyklejać za pomocą łatwej do rozprowadzania, wysokoelastycznej zaprawy klejowej przeznaczonej do płyt o dużych rozmiarach. W przypadku, gdy powierzchnie podłogowe mają być szybko oddane do użytku, płyty należy układać przy zastosowaniu zaprawy klejowej szybkowiążącej.